به گزارش رونویس، پرسپولیس تحت هدایت وحید هاشمیان در این فصل و تا پایان هفته ششم لیگ برتر ایران، تنها یک پیروزی در مقابل سپاهان بدست آورده و ۳ تساوی ۱-۱ به همراه ۲ تساوی ۰-۰، ماحصل کار او در دیدارهای دیگر بوده است. آنها به طور میانگین در هر دیدار، ۰.۳۳ گل به ثمر رساندهاند. بیدقتی به همراه عدم هماهنگی و سردرگمی بازیکنان در زمین، پرسپولیس را با ۸ امتیاز در رده هفتم لیگ قرار داده است. بخش عمده حملات تیم هاشمیان وابسته به ضدحملات است و همین اتفاق در بعضی از دیدارها، گره را تبدیل به کورترین حالت ممکن میکند. عدم اضافه شدن مدافعان کناری به ضدحملات، فاصله زیاد بین خطوط هافبک و حمله به همراه استفاده زیاد از علی علیپور در بیرون محوطه، زهر بخش زیادی از حملات تیم را نیز میگیرد.
پر نکردن جای خالی بال
در دقایق ابتدایی دیدار برابر ملوان، حسین ابرقویی از دروازه توپ را دریافت میکند و با پاسی خطشکن، تیوی بیفوما را صاحب توپ میکند. تیم هاشمیان علاقه زیادی به استفاده بال خود در عرض و مرکز زمین دارد. با این حال فرشاد احمدزاده پس از پاس ابرقویی، از لب خط استارتی را نمیزند تا خیلی راحت این فرصت از دست برود.
در ابتدای نیمه دوم نیز باز این مشکل دیده میشد. دفاع ملوان منسجم و بدون فاصله بین مدافعان، در جلوی محوطه قرار گرفتهاند. حضور مدافعان کناری، زمین بازی را عریضتر میکند و این فرصت را برای فرار بین خطوط در اختیار بازیکنان پرسپولیس قرار میدهد اما عدم حضور سهیل صحرائی و فرشاد احمدزاده در حوالی محوطه جریمه، فضا را برای یاران تیم هاشمیان تنگوتنگتر میکند.
عقب رفتن علیپور برای بازی پشتبهدروازه
هاشمیان قصد دارد در لحظاتی از بازی، از علی علیپور نقش یک طعمه را بگیرد. علیپور به پشت محوطه میآید و پشت به دروازه قرار بگیرد. این موضوع محوطه جریمه پرسپولیس را خالی از بازیکن میکند و هیچ کدام از سرخپوشان جای خالی او را در این منطقه پر نمیکنند و نقش طعمه برای شماره ۹ گلزن پرسپولیس بیفایده شود. هرچند که این ستاره در کنترل توپ و حمل آن و چرخشی در پشت محوطه، عملکردی فوقالعاده به نمایش گذاشته است.
در لحظاتی که علیپور نزدیک به محوطه خدابندهلو و عالیشاه نیز بازی میکرد، یک فضای عالی در اختیار تیوی بیفوما قرار میگرفت تا این بازیکن به منطقهای خالی فرار کند. با این حال بیفوما در عقب زمین قرار میماند و علیپور چارهای جز ارسال پاس به صحرایی ندارد.
پرتعداد در عقب زمین و کمتعداد در حملات
برخلاف رقیب دیرینه، پرسپولیس از دو هافبک دفاعی خود در عقب زمین برای انتقال توپ استفاده میکند و با کم کردن فاصله بین خطوط، به راحتی توپ را به یکسوم تهاجمی خود میبرد. با این حال این حجم از نزدیک شدن خطوط، تیمی وابسته به عقب زمین را میسازد که در انتقالهای سریع، فرصتی برای رسیدن به محوطه ندارد.
در ضدحملهای مقابل گلگهر، بیفوما به دلیل خالی بودن وسط زمین پرسپولیس، ترجیح میدهد که با حرکتی عرضی از سمت چپ به راست برود تا بتواند موقعیتی را برای خدابندهلو محیا کند و سپس او را صاحب توپ کند. این اتفاق فضای مناسبی به امید عالیشاه میدهد اما علی علیپور چارهای جز تسلیم شدن در جدال ۴ در مقابل ۱ درون محوطه را ندارد.
پرسپولیس به دنبال روزنه و فضا برای ضربه زدن به حریف است. اتفاقی که در جدال مقابل سپاهان نیز مشهود بود اما رفته رفته با خواندن دست وحید هاشمیان، این تیم آنطور که باید در گلزنی عملکرد موفقی ندارد. برنامهریزی دقیقتر در ضدحملات به همراه ایجاد خلاقیت بیشتر در تیم به خصوص در لحظاتی که حریف ساختار دفاعی خود را کامل و بینقص شکل داده است، میتواند اوضاع را برای پرسپولیس بهبود ببخشد. همچنین استفاده بازیکنان از فضا نیز میتواند نکتهای کلیدی در حملات پرسپولیس باشد. آنها با وجود کسب تنها یک برد در ۶ بازی، فاصلهای ۱ امتیازی نسبت به صدر دارند و در صورت تغییر روند تیم، امیدها خیلی سریع میتواند به اردو سرخها برگردد.
منبع:+
|
مطالب پیشنهادی از سراسر وب |
