به گزارش رونویس ورزشی، نام فرشاد احمدزاده همانطور که قابل پیش بینی هم بود، وارد لیست مازاد وحید هاشمیان شد تا او به دنبال تیمی برای ادامه فوتبالش باشد.
هر چقدر این اتفاق در تیمی که این همه وینگر خریده قابل پیش‌بینی بود، به میان آمدن نام سپاهان به عنوان مشتری جدید احمدزاده عجیب به نظر می‌رسید. ابتدا خبری که ساعات اخیر در رسانه‌های ورزشی دست به دست می‌شود را ببینید؛
«احمدزاده که فصل گذشته به عنوان جانشین مهدی ترابی به پرسپولیس بازگشت، در لیست مازاد هاشمیان قرار گرفته و از اصفهان خبر رسیده که محرم نویدکیا خواستار بازگرداندن او به اصفهان شده تا پیراهن سپاهان را برتن کند.»
نکته اینجاست که فرشاد احمدزاده -که این سری آخر چهارمین باری بود که به پرسپولیس برمی‌گشت- در موارد قبلی اردوی سرخپوشان تهران را به مقصد زردپوشان نقش جهان ترک کرده بود! اینجا اصلاً کاری به عملکرد او در پرسپولیس یا سپاهان نداریم، خود فرشاد هم پسری با شخصیت و مودب است.
بحث بر سر نوع انتخاب‌های فوتبال ایران در نقل و انتقالات است. چطور می‌شود که ما بازیکنی را جذب می‌کنیم؟ قاعدتاً باید بر اساس نیاز تیم و خواست سرمربی باشد. وقتی مدیران و سرمربیان در تیمی ثابت هستند و بازیکنی در آن تیم درخشیده، چرا باید او را از دست بدهند؟ آن هم تیمی که مشکل مالی ندارد و می تواند بازیکنش را راضی نگه دارد!
اینجا شاید بگویید سلیقه مربیان متفاوت است اما احمدزاده ثابت کرده مهره ای دراختیار مربی و با هر فلسفه و روشی کار می کند. به عنوان مثال در همین پرسپولیس فصل قبل با گاریدو، باقری و کارتال، همواره مهره‌ای در خدمت تیم بود و مربیان گوناگون از فرهنگ‌ها و تفکرات مختلف با او کار می‌کنند.
اگر احمدزاده خوب است، چرا پرسپولیس یا سپاهان او را حفظ نمی‌کنند و اگر افت کرده یا بد است، چطور می‌شود که پس از جابجا شدن بین این دو تیم دوباره در شرایطی به مراتب بدتر از زمانی که رفته، خواهان بازگشت او می‌شوند؟
منبع:+
|
مطالب پیشنهادی از سراسر وب |
