شبی که قرار بود بازگشت ریکاردو ساپینتو به نیمکت، پایانی بر لغزش‌های استقلال و شروعی دوباره برای این تیم باشد، به یکی از تلخ‌ترین و تحقیرآمیزترین شب‌های تاریخ باشگاه در آسیا تبدیل شد. شکست هفت بر یک مقابل الوصل امارات نه یک باخت ساده، که یک فاجعه تمام‌عیار بود؛ فاجعه‌ای که امید هواداران را به ناامیدی مطلق بدل کرد.
زنگ خطری که شنیده نشد
این شکست سنگین، یک اتفاق ناگهانی نبود. زنگ خطر خط دفاعی شکننده استقلال که در بازی‌های داخلی مقابل ذوب‌آهن (سه گل خورده) و استقلال خوزستان (یک گل خورده) به صدا درآمده بود، در دبی با صدای مهیبی منفجر شد. تیمی که روزگاری با هدایت همین مربی به فوتبال هجومی و چشم‌نوازش معروف بود، حالا به تیمی بی‌برنامه در دفاع و بی‌خطر در حمله تبدیل شده که به راحتی دروازه‌اش باز می‌شود.
از ساپینتوی محبوب تا ساپینتوی سردرگم
هواداران استقلال ماه‌ها منتظر پایان محرومیت سرمربی پرتغالی خود بودند و تصور می‌کردند با حضور او کنار زمین، همان انرژی و شور و هیجان به تیم بازخواهد گشت. اما بازگشت ساپینتو به نیمکت، نه تنها گره‌ای از مشکلات باز نکرد، بلکه با ثبت یک شکست تاریخی، تمام رویاها را بر باد داد. این نمایش، تفاوت عمیقی با تیمی داشت که او در دوره اول حضورش ساخته بود.
آینده در ابهام؛ بازگشت دوباره به سکوها
تلخ‌تر از این شکست، آینده‌ای است که پیش روی تیم قرار دارد. ساپینتو که پس از تجربه این شکست سنگین از روی نیمکت، حالا دوباره باید تا ۱۸ مهر ماه به سکوها بازگردد و تیمش را از دور هدایت کند. این شکست سنگین، تردیدها را در خصوص توانایی این کادر فنی برای حل مشکلات عمیق تیم دوچندان کرده و این سوال بزرگ را برای هواداران باقی می‌گذارد که آیا این تیم در مسیر بهبود قرار می‌گیرد یا قرار است بد و بدتر شود؟
منبع:+
|
مطالب پیشنهادی از سراسر وب |
