فرهیختگان – محمد سرشته‌داری: بالاخره باشگاه استقلال متوجه شد که باید نظم را به تیمش برگرداند. محرومیت آرمین سهرابیان به دلیل مصاحبه‌اش علیه آدان و طعنه‌هایش به ساپینتو، تلاشی کوچک برای ایجاد این نظم است. اما این نظم تنها در کمیته حقوقی شکل نمی‌گیرد، بلکه از اعضای هیئت مدیره گرفته تا درون زمین چمن، همه باید تابع آن باشند. این اقدام کوچک، تنها نوک کوه یخ بی‌نظمی‌های بزرگ‌تری است که این تیم را فرا گرفته است.
اردوهای پرحاشیه؛ بی‌نظمی از بالا آغاز می‌شود
بی‌نظمی از همان بالا، یعنی مدیریت، آغاز شده است. تعداد آدم‌های بی‌ربطی که به سفر اخیر امارات رفته بودند، بسیار زیاد بود. دوباره (ح.م) همراه تیم بود، و این بار تعداد همراهان حتی از سال قبل هم بیشتر بود. اصلاً معلوم نیست که اعضای هیئت مدیره برای چه به سفرها می‌روند، در حالی که جز مدیرعامل و شاید برخی معاونین، لزومی به این همه همراه در سفرها نیست؛ مخصوصاً اگر این افراد، نه مسئولیتی در باشگاه داشته باشند و نه حتی بی‌ربط باشند.
بیایید اندکی به عقب‌تر برگردیم، بی‌نظمی در اردوی کیش به اوج خود رسیده بود. آنجا تبدیل به اردوگاه تفریحی شده بود، به طوری که حتی برخی مدیران میانی کمیته‌ای برای بررسی اتفاقات رخ‌داده تشکیل دادند. در بعد فنی هم همینطور بود یک روز خوشحالی روز بعد شلاق خوردن و دویدن سخت. در واقع، بی‌نظمی از رأس به ذیل آمده بود و همین بی‌نظمی، اولین بذرهای شکست را پاشید.
داخل زمین؛ بازتاب بی‌نظمی مدیریت
بی‌نظمی داخل زمین، بازتابی از همان بی‌نظمی خارج از زمین بود. آدان توان دویدن و پوشش پشت مدافعان را نداشت. هیچ‌کس در پست خودش مسئولیت‌پذیر نبود و انگار هیچ برنامه‌ای هم برای اجرا وجود نداشت. انگار ساپینتو به بچه‌های تیم گفته بود: «بروید فوتبال بازی کنید.» استقلالی‌ها حتی یارگیری من تو من هم نمی‌کردند. از شوت گل خوردند، از ضربه سر، از دریبل و از پنالتی. خطا می‌کردند و جا می‌ماندند، و تقریباً هیچ «یک-دو» و مثلثی شکل نمی‌گرفت.
حالا، با محروم کردن آرمین سهرابیان، تلاشی کوچک برای ایجاد نظم صورت گرفته است. مگر یک بازیکن باید به هم‌تیمی‌اش طعنه بزند یا به مربی‌اش ایراد بگیرد که چرا از دروازه‌بانی مشخص استفاده کرده است؟ به نظر شما این آغازی است برای ایجاد نظم در استقلال؟
