امیر قلعه‌نویی و یک میراث تکراری در فوتبال ایران؛ سندروم هراس شب امتحان!
به گزارش رونویس، در فاصله چند ماه مانده به جام جهانی، شرایط برای امیر قلعه‌نویی و کادر فنی او به شکل خوبی پیش نمی‌رود و هر لحظه امکان جدایی این سرمربی باتجربه از تیم ملی ایران وجود دارد. نمایش انتقادبرانگیز تیم ملی در دیدار مقابل روسیه و البته شرایط خاص فوتبال ایران در چند سال اخیر، منجر به ایجاد یک فاصله بزرگ و غیرقابل انکار بین تیم ملی و مردم شده و بخش قالب هوادار فوتبال در ایران امید چندانی به درخشش تیم ملی در جام جهانی ندارند.
بررسی شرایط فوتبال ایران در سه دهه اخیر و در فاصله یک سال مانده به جام جهانی موید آن است که چنین شرایطی بارها تکرار شده و این سیکل معیوب تنها مختص به امیر قلعه‌نویی نیست. در واقع به نظر می‌رسد هواداران فوتبال در ایران در فاصله چند ماه مانده به جام جهانی به شدت نگران عملکرد ملی‌پوشان شده و نگران یک آبروریزی بزرگ و رقم خوردن نتایج ضعیف در این تورنمنت هستند؛ یک سیکل دائمی و همیشگی در فوتبال ایران که در سه دهه تقریبا همیشه تکرار شده و حالا امیر قلعه‌نویی، قربانی جدید این فلسفه به شمار می‌آید.
یک شکست سنگین و تقدیم تیم ملی به جلال
تومیسلاو ایویچ، سرمربی شهیر و باتجربه شرق اروپا، در زمستان سال ۷۶ و بعد از صدور دراماتیک تیم ملی ایران به جام جهانی، هدایت ملی‌پوشان را بر عهده گرفت. با وجود اسم و رسم بزرگ این سرمربی، او از همان ابتدای حضور در ایران مورد انتقادات عجیبی قرار گرفته و نتوانست رضایت تمام ارکان فوتبال ایران را جلب کند. برگزاری یک دوره اردوی آماده سازی در بروجرد و البته انتقال تمرینات به داخل سالن، از مواردی بود که به شدت انتقاد طیف سنتی فوتبال ایران قرار گرفت.
در نهایت شکست سنگین با ۷ گل برابر تیم رم ایتالیا، منجر به جدایی تومیسلاو ایویچ و انتصاب جلال طالبی به عنوان سرمربی تیم ملی ایران شد. گرچه بسیاری از بازیکنان تیم ملی ایران بعدها از نقش اساسی ایویچ در نمایش آبرومند تیم ملی در جام جهانی ۹۸ سخن گفتند، اما او در زمان حضور در ایران چندان مورد اقبال عمومی جامعه قرار نگرفته و انتقادات فراوانی را متحمل شد و بسیاری نگران تکرار شکست سنگین تیم ملی برابر رم در جام جهانی نیز بودند، ولی در نهایت ستاره های ایران در آن مقطع موفق به کسب اولین پیروزی و ارائه نمایش قابل قبول و خاطره انگیز در فرانسه شدند.
خداحافظ برانکو؛ مردی که هرگز محبوب قلب‌ها نشد
برانکو ایوانکوویچ، دستیار میروسلاو بلاژویچ، حدود یک سال بعد از ناکامی ایران در راهیابی به جام جهانی ۲۰۰۲، هدایت تیم ملی را بر عهده گرفت. کسب مجوز صعود از دور ابتدایی مقدماتی جام جهانی و البته نمایش درخشان و فوق‌العاده در جام ملت‌های آسیای ۲۰۰۴ هواداران تیم ملی را نسبت به عملکرد برانکو در تیم ملی امیدوار ساخته بود. اما در فاصله یک سال مانده به شروع جام جهانی بود که زمزمه‌های انتقادات نسبت به عملکرد این سرمربی کروات آغاز شد.
استفاده مکرر از علی دایی در پیشانی خط حمله، میدان دادن به چند بازیکن جوان از ترکیب فولاد و استفاده از ستاره‌های کمتر شناخته‌شده در فوتبال ایران در ترکیب تیم ملی، منجر به افزایش نارضایتی نسبت به عملکرد برانکو شد. در نهایت این سرمربی کروات جام جهانی را در شرایطی نامطلوب آغاز کرده و بعد از قبول دو شکست در دو مسابقه ابتدایی، به شدت مورد انتقاد هواداران و رسانه‌ها قرار گرفت. شرایط در آلمان به شکلی پیش رفت که حتی بسیاری تصور می‌کردند برانکو در سومین دیدار روی نیمکت تیم ملی حضور پیدا نخواهد کرد، اما در نهایت پرونده این سرمربی کروات در تیم ملی ایران نیز بعد از تورنمنت ۲۰۰۶ بسته شد.
درگیری با برانکو و بحرانی که حل نشد
کارلوس کی‌روش که بعد از درخشش تیم ملی در جام جهانی ۲۰۱۴ تبدیل به سرمربی محبوب هواداران فوتبال ایران شده بود، در دومین دوره حضور در جام جهانی شرایط بغرنجی را تحمل کرد. درگیری متوالی با سرمربیان دو تیم بزرگ ایران، به خصوص پرسپولیس و جنگ لفظی با برانکو، سایه بزرگی روی محبوبیت کارلوس کی‌روش در فوتبال ایران انداخته بود. همچنین عدم دعوت از سیدجلال حسینی و وریا غفوری در جام جهانی ۲۰۱۸، انتقادات از سوی برخی از هواداران فوتبال ایران را به اوج رسانده بود.
به همین علت تیم ملی ایران با ترکیبی متفاوت در جام جهانی روسیه حاضر شده و در ابتدای امر چندان مورد رضایت و اقبال عمومی توده هواداران فوتبال قرار نداشت. اما کسب ۴ امتیاز و قرار گرفتن در فاصله یک قدمی صعود به دور بعدی جام جهانی، باعث افزایش محبوبیت کارلوس کی‌روش در بین بسیاری از هواداران فوتبال ایران شد اما به هر حال او در فاصله چند ماه مانده به جام جهانی، مورد آماج حملات و انتقال شدید هواداران پرسپولیس بوده و هرگز نتوانست این رابطه را اصلاح کند. به همین علت و بعد از ناکامی در صعود به فینال جام ملت‌های آسیا در سال ۲۰۱۹، خیلی زود شاهد قطع همکاری کارلوس کی‌روش با تیم ملی و جدایی موقت این سرمربی باتجربه و پرتغالی بودیم.
فرار از جهنم با اسکوچیچ؛ وداع تلخ با نجات‌دهنده
دراگان اسکوچیچ، سرمربی کروات و فعلی تراکتور، در شرایطی هدایت تیم ملی ایران را پیش از جام جهانی ۲۰۲۲ بر عهده گرفت که فاصله‌ای تا حذف از مرحله گروهی نداشتیم اما عملکرد درخشان این سرمربی کروات در سه بازی پایانی دور اول مرحله گروهی، ما را از شر این کابوس بزرگ نجات داد. در ادامه ما صعود سریع و مقتدرانه‌ای را به جام جهانی تجربه کرده و تنها شاهد یک نمایش ضعیف در مقابل کره جنوبی در سئول بودیم. اما دراگان اسکوچیچ هرگز موفق به رضایت عمومی در فوتبال ایران نشده و در نهایت چند ماه قبل از شروع جام جهانی شغل خود را از دست داد.
عدم هماهنگی و ارتباط مناسب با بازیکنان بزرگ تیم ملی و همچنین رزومه نه چندان قوی پیش از قبول هدایت تیم ملی ایران، از دلایل اصلی عدم اقبال عمومی جامعه فوتبال ایران به دراگان اسکوچیچ بود. البته نباید فراموش کرد بعد از جدایی اسکو، بسیاری از هواداران فوتبال ایران خود را از این انتقادات مبرا دانسته و مدعی شدند علاقمند به ادامه حضور اسکوچیچ در تیم ملی بودند. حالا نتایج درخشان این سرمربی در تراکتور منجر به افزایش مقبولیت و احترام او در فوتبال ایران شده، اما نمی‌توان کتمان کرد که او پیش از شروع جام جهانی ۲۰۲۲ لحظات بسیار دشواری را سپری کرده و در نهایت و با یک شبه‌کودتا، جای خود را به کارلوس کی‌روش داد.
حالا ژنرال وارث یک روند همیشگی؛ ترس از آبروریزی
در واقع به نظر می‌رسد هواداران فوتبال ایران معمولا در فاصله چند ماه مانده به جام جهانی، تازه متوجه رقابت وخامت اوضاع شده و به این جمع‌بندی می‌رسند که احتمالاً یک آبروریزی بزرگ در انتظار تیم ملی خواهد بود. در حقیقت به نظر عدم وجود زیرساخت مناسب، مشکلات سخت افزاری، عدم سرمایه گذاری مناسب در رده‌های پایه و همه و همه، در نگاه هواداران فوتبال ایران در یک نقطه تجمع پیدا کرده و منجر به ازدحام نارضایتی از شرایط تیم ملی می‌شود.
البته انتقادات زیادی به عملکرد تیم ملی ایران و امیر قلعه‌نویی وارد بوده و از نظر بسیاری او گزینه مناسبی برای هدایت تیم ملی در جام جهانی محسوب نمی‌شود. اما انگار بخشی از این نگرانی نیز تبدیل به یک رویه و سنت برای هواداران فوتبال ایران شده و حداقل در چند دهه اخیر که همیشه تکرار شده است، هراسی شبیه ترس دانش‌آموزان از شب امتحان؛ آن‌هایی که در طول سال وقعی به درس خواندن نداشته و تازه شب امتحان متوجه می‌شوند که چه کابوسی در انتظارشان است.
منبع+
|
مطالب پیشنهادی از سراسر وب |
