حفاظت از بلوط‌های زاگرس نیازمند عزم ملی

رونویس؛ سارا بابایی– شهرستان چگنی با گسترده‌ترین عرصه‌های طبیعی و پوشش انبوه درختان بلوط در لرستان، یکی از مهم‌ترین رویشگاه‌های زاگرس به شمار می‌رود. باوجود این ظرفیت ارزشمند، کمبود امکانات و تجهیزات لازم برای حفاظت از منابع طبیعی، همچنان یکی از جدی‌ترین چالش‌های این شهرستان است.

در سال‌های اخیر، آتش‌سوزی‌های مکرر و ازبین‌رفتن بیش از ۱۰۰ هکتار از عرصه‌های طبیعی، زنگ خطری برای این سرمایه‌های زیستی بوده است.

نبود زیرساخت‌های حفاظتی، آموزش‌های تخصصی و مدیریت علمی مؤثر، بیشترین آسیب را به منابع طبیعی لرستان، به‌ویژه در چگنی، وارد کرده است.

همکاری مردم، کلید موفقیت در مهار آتش

مجید رضائیان، رئیس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان چگنی با بیان آماری امیدوارکننده اظهار داشت:امسال حدود ۵۰ مورد آتش‌سوزی در سطح مراتع و جنگل‌های شهرستان چگنی رخ‌داده است. امسال با برنامه‌ریزی‌های انجام‌شده و همکاری مردم، شاهد کاهش ۷۰ درصدی آتش‌سوزی‌ها نسبت به سال‌های گذشته بوده‌ایم

وی در تشریح اقدامات انجام‌شده افزود:یکی از اقدامات مؤثر، آموزش مردم محلی و تحویل دمنده‌های اطفای حریق به روستاهای بحرانی بود که از قبل شناسایی شده بودند. این آموزش‌ها همچنان ادامه دارد و تجهیز روستاها به ابزارهای اطفای حریق در دستور کار است.

رئیس اداره منابع طبیعی چگنی از تشکیل گروه ۶ نفره واکنش سریع برای مقابله با آتش‌سوزی‌ها خبر داد و گفت:این گروه همچنان به فعالیت خود ادامه می‌دهند و در مواقع بحران وارد عمل می‌شوند.

رضائیان به همکاری گسترده دستگاه‌های مختلف اشاره کرد و ادامه داد:در زمان‌هایی که حریق گسترده‌تر بود، با هماهنگی فرماندار و بخشداران، گروه‌های مردمی برای اطفای حریق سازمان‌دهی می‌شدند. شهرداری‌های سه‌گانه شهرستان نیز با تمام ظرفیت خود، شبانه‌روز در کنار منابع طبیعی برای مهار آتش حضور داشتند.

رئیس اداره منابع طبیعی چگنی با اشاره به راهکارهای اساسی گفت:ایجاد یک پایگاه مجهز اطفای حریق با استقرار شبانه‌روزی نیروها و افزایش نیروهای حفاظتی نسبت به استانداردهای تعریف‌شده، می‌تواند کمک قابل‌توجهی در کاهش آمار آتش‌سوزی‌ها داشته باشد.

منابع طبیعی؛ محور توسعه پایدار یا مهاجرت اجباری؟

نگاه مسئولان استان و شهرستان باید به سمت توسعه‌محور شدن حفاظت از منابع طبیعی سوق یابد. نابودی درختان بلوط و جنگل‌ها، ناپایداری سکونتگاه‌های روستایی را به دنبال دارد و مهاجرت اجباری را افزایش می‌دهد.

منابع طبیعی چگنی، سرمایه‌ای بی‌بدیل و حیاتی برای لرستان است؛ سرمایه‌ای که غفلت از آن، بهای سنگینی برای آینده به همراه خواهد داشت.

امروز بیش از هر زمان دیگری، تصمیم‌سازی علمی، تأمین تجهیزات و عزم مشترک مردم و مسئولان می‌تواند مرز میان احیای طبیعت یا خاموشی همیشگی بلوطستان‌های زاگرس باشد.