کوروش بزرگ، پادشاه بزرگ پارسی و بنیان‌گذار امپراتوری هخامنشی، که به عدالت و احترام به اقوام و ادیان مختلف معروف است، نامش بیش از همیشه در گفتوگوها، شبکه‌های اجتماعی و حتی ذهن نسل جوان ایرانی حضور یافته است.
از تصاویر و نقل‌قول‌های او در فضای مجازی گرفته تا حضور در مناسبت‌هایی، چون «روز کوروش»، همه و همه نشانه‌ی موجی از ملی‌گرایی و بازخوانی هویت تاریخی ایران است.
این پادشاه ایرانی با منشور معروفش، همان منشور کوروش، به اولین پادشاهی تبدیل شد که قوانین حقوق بشر را تدوین کرده است. او در این منشور به احترام به آزادی، دین و قومیت مردم پرداخته است.
در بخشی از متن منشور حقوق بشر کوروش آمده است: ارتش بزرگ من به صلح و آرامی وارد بابل شد. نگذاشتم رنج و آزاری به مردم این شهر و این سرزمین وارد آید. وضع داخلی بابل و جایگاه‌های مقدس‌اش قلب مرا تکان داد… من برای صلح کوشیدم.
جوان امروز در جهانی زندگی می‌کند که مفهوم قدرت اغلب با زور، بی‌عدالتی و سلطه گره خورده است. اما کوروش با چهره‌ای متفاوت ظاهر می‌شود؛ پادشاهی که در عین قدرتمندی، انسان بود.
احترام به همه دین‌ها
زینب، دانشجوی رشته علوم ارتباطات اجتماعی، به خبرنگار برنا گفت: بخشی از حس مثبتی که نسبت به کوروش دارم به خاطر این است که یک حکومت بزرگی در ایران تاسیس کرد و آن را در جهان هم گسترش داد.
وی افزود: این حکومت یادآور شکوه و قدرت است. انگار که یادآور این موضوع است که تمدن ما ایرانی‌ها قدرتمند است و فرهنگ غنی داریم.
این دانشجو در ادامه با اشاره به تاکید کورش در احترام به تمامی دین‌ها تصریح کرد: ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که انگار آدم‌ها نیاز به برچسب دارند تا از یکدیگر جدا شوند؛ ولی فکر می‌کنم چنین موضوعی برای کورش مطرح نبوده و علاوه بر اینکه به دین‌های دیگر احترام می‌گذاشته، اصرار داشته که همه به آن‌ها احترام بگذارند.
زینب معتقد است: ما گذشته قدرتمندی داشتیم پس شاید بتوانیم از آن کمک بگیریم تا آینده‌مان را درست کنیم.
انصاف، عدالت و مردمداری کورش قابل تحسین است
فاطمه، دانشجوی ارشد مطالعات فرهنگی در گفت‌و‌گو با خبرنگار برنا ضمن بیان اینکه کورش تاثیر مستقیم و حتی قابل دیدنی در زندگی امروز دارد گفت: کورش احساس وطن پرستی را در همه ما یا حداقل اکثرمان زنده می‌کند، من دوستان غیر ایرانی زیادی دارم که درمقابل آن‌ها و دیدشان نسبت به ایران حس وطن پرستی‌ام بالا می‌رود. وقتی حس وطن پرستی‌ام برانگیخته می‌شود، اولین شخصی که به ذهن‌ام می‌آید دقیقاً کورش است.
وی افزود: خیلی چیز‌ها هست که می‌توان از کوروش یاد گرفت؛ انصاف، عدالت و مردمداری کورش با مقام فرمانروایی که داشت قابل تحسین است. همه شهروند این مرز و بوم هستند؛ فارغ از اینکه چه اعتقاد و چه رفتاری دارند و صرفاً به خاطر اینکه در مرز‌های جغرافیایی این سرزمین زندگی می‌کنند حقوق شهروندی دارند و فکر می‌کنم این بزرگترین چیزی است که می‌توان از او یاد گرفت.
اگر کورش نبود، هویت ملی‌مان ناقص می‌ماند
مهرداد، دانشجوی کارشناسی رشته ادبیات به خبرنگار برنا گفت: کورش برای من یعنی نشان دادن این که ایرانی بودن فقط به گذشته پرشکوه نیست، بلکه به ظرفیت انسان‌دوستی و عدالت‌خواهی است که در ذات آن فرهنگ بوده است. من به کوروش افتخار می‌کنم، چون حس می‌کنم بخشی از ریشه‌هایم را یادم می‌اندازد.
وی معتقد است: به‌نظرم حضور نمادین کورش در ذهن مردم، مثل یک چراغ وسط تاریکی است. در جامعه‌ای که خیلی از ارزش‌ها گم شده است، اسم کوروش باعث می‌شود یک جور احساس مشترک پیدا کنیم؛ مثل اینکه هنوز چیزی هست که همه می‌توانیم توافق و به آن افتخار کنیم.
این دانشجوی ادبیات بیان کرد: اگر کورش نبود، هویت ملی‌مان ناقص می‌ماند. وقتی ملتی گذشته‌ای برای افتخار نداشته باشد، آینده‌اش هم بی‌ریشه می‌شود.
وی افزود: اگر کورش نبود، شاید ما امروز آنقدر نسبت به تاریخ و گذشته‌مان احساس دلبستگی و مسئولیت نداشتیم.
این گفتوگوها فقط بخش کمی از جوانان نسل زد هستند که مشتاقانه به مصاحبه درباره کورش نشسته‌اند. نسل جدید در میانه‌ی تضاد‌های فرهنگی و هویتی رشد کرده است؛ از یک سو جهانی‌شدن و از سوی دیگر سنت‌های در حال فرسایش. در چنین فضایی، کورش به عنوان نماد وحدت ملی و ریشه‌های مشترک ایرانی جلوه می‌کند.
او پادشاهی است که نه بر اساس دین یا نژاد، بلکه بر مبنای انسانیت و عدالت شناخته می‌شود. همین ویژگی باعث شده که جوانان با هر باور و طرز فکری بتوانند با او احساس نزدیکی کنند.
در واقع، کوروش برای بسیاری از آنان پلی است میان افتخار ملی و مدرنیته جهانی. پلی که می‌خواهند با آنا از تاریخ گذشته، آینده‌ای درخشان بسازند.
انتهای پیام/
|
مطالب پیشنهادی از سراسر وب |
