به گزارش خبرنگار مهر، بیست‌وپنجمین دوره بازی‌های المپیک ناشنوایان از ۲۴ آبان تا ۶ آذر سال جاری (۲۰۲۵ میلادی) به میزبانی ژاپن برگزار خواهد شد. کاروان ایران در رشته‌های مختلفی شرکت می‌کند اما در رشته بدمینتون تنها یک نماینده خواهد داشت؛ ژیلا مبشری بانوی ورزشکار ایرانی که قرار است به‌عنوان تنها شرکت‌کننده از بخش دختران و پسران در این رقابت‌ها حاضر شود.
ژیلا مبشری در گفتگو با خبرنگار مهر، درباره شرایط خود و وضعیت بدمینتون ناشنوایان اظهار کرد: تنها نماینده ایران در بدمینتون بازی‌های المپیک ناشنوایان هستم. از میان دختران فقط من اعزام می‌شوم و از پسران هیچ ورزشکاری در این رشته حضور ندارد. شرکت در این رقابت‌ها برایم افتخاری بزرگ است ولی در عین حال مسئولیت سنگینی هم دارم چون نتیجه من می‌تواند نگاه‌ها را نسبت به این رشته تغییر دهد.
وی افزود: در بخش انفرادی مسابقه خواهم داد و تمریناتم را به صورت فشرده دنبال می‌کنم. از آنجا که تیمی وجود ندارد مجبورم بیشتر تمرکز خود را روی آمادگی فردی بگذارم. تمریناتم را با برنامه‌ریزی شخصی پیش می‌برم و تا امروز سعی کرده‌ام با کمک مربیان شخصی و برنامه‌های بدنسازی خودم را در شرایط مسابقه نگه دارم. البته نبود هم‌تیمی و شرایط تمرینی اختصاصی کار را سخت می‌کند ولی هدفم این است که نماینده شایسته‌ای برای ایران باشم.
این ورزشکار ناشنوا در ادامه درباره تجربه نخست فدراسیون در اعزام بدمینتون به المپیک ناشنوایان توضیح داد: این اولین تجربه فدراسیون ناشنوایان در اعزام بازیکن بدمینتون به المپیک جهانی است. رشته بدمینتون در مقایسه با رشته‌هایی مثل کشتی یا تکواندو که همیشه مدال‌آور بوده‌اند کمتر مورد توجه قرار گرفته است. طبیعی است که نگاه حمایتی هم در این زمینه ضعیف‌تر باشد. من امیدوارم با حضورم در این بازی‌ها بتوانم زمینه‌ای برای رشد و توجه بیشتر به این رشته فراهم کنم.
وی گفت: متأسفانه در سال‌های گذشته فدراسیون کمتر روی بدمینتون سرمایه‌گذاری کرده است. شاید به این دلیل که در دوره‌های قبلی نتایج چشمگیری به دست نیامده و همین باعث شده تمایل به اعزام یا حمایت کاهش پیدا کند. اما باور دارم که اگر برنامه‌ریزی و تداوم در کار باشد بدمینتون هم می‌تواند برای ایران مدال‌آور شود. این رشته فقط نیاز به صبر و پشتکار دارد و من می‌خواهم نشان دهم که می‌توان با تلاش فردی هم نتیجه گرفت.
مبشری ادامه داد: در حال حاضر تمام تمرکزم روی حفظ آمادگی بدنی و فنی است. تمرینات روزانه‌ام را خودم به همراه مربی طراحی می‌کنم و سعی دارم در شرایطی مشابه مسابقه تمرین کنم. گاهی برای اجرای تمرینات فنی مجبورم سالن خصوصی بگیرم چون تمرین تیمی یا امکانات اختصاصی برای بدمینتون ناشنوایان وجود ندارد. با این حال از این شرایط ناراحت نیستم چون می‌دانم موفقیت در چنین موقعیتی ارزش دوچندانی دارد.
وی افزود: اعزام به المپیک ناشنوایان برای من فقط یک رقابت ورزشی نیست بلکه فرصتی است تا نشان بدهم دختران ناشنوای ایرانی هم می‌توانند در سطح جهانی بدرخشند. هدفم فقط حضور نیست؛ می‌خواهم نتیجه‌ای بگیرم که انگیزه‌ای برای نسل بعدی باشد. اگر بتوانم حتی یک قدم کوچک در این مسیر بردارم برایم بزرگ‌ترین افتخار است.
این بدمینتون‌باز ناشنوا در پایان گفت: از فدراسیون و تمام کسانی که در این مسیر حمایتم کردند سپاسگزارم؛ اما امیدوارم توجه به رشته بدمینتون ناشنوایان جدی‌تر شود. در کشورهای دیگر سرمایه‌گذاری زیادی روی این رشته می‌شود در حالی که ما هنوز در مرحله ابتدایی هستیم. با این حال ایمان دارم که با استمرار، انگیزه و حمایت واقعی می‌توانیم در دوره‌های آینده حتی برای مدال هم بجنگیم. من با تمام توانم برای این هدف تلاش می‌کنم و امیدوارم در ژاپن نماینده شایسته‌ای برای ایران باشم.
|
مطالب پیشنهادی از سراسر وب |
