۱۰:۴۲ – ۲۹ آذر ۱۴۰۴
رونویس– هوش مصنوعی اغلب به عنوان یک قاتل قریبالوقوع برای مشاغل به تصویر کشیده میشود؛ دیدگاهی بدبینانه که اکنون به نیروی کار آمریکا نفوذ کرده است. کارگران یقه سفید و تحصیلکرده که زمانی از نوسانات اقتصادی مصون بودند، دیگر چنین امنیتی احساس نمیکنند. آنها اکنون با چنگ و دندان به جایگاه خود چسبیدهاند، چرا که تحت فشار تورم پنجساله و اخبار تعدیل نیرو، هوش مصنوعی را تهدیدی برای بقای خود میبینند. با این حال، شواهد عینی نشان میدهد که این فناوری هنوز منجر به بیکاری گسترده یا خالی شدن دفاتر اداری نشده است.
بازآرایی هوشمند؛ تجزیه مشاغل به وظایف کوچک
مشاغل در واقع مجموعهای از وظایف هستند، نه واحدهایی غیرقابل تقسیم. هوش مصنوعی در تشخیص الگو و پردازش دادهها عالی است، اما در قضاوت، پاسخگویی و تعامل انسانی ناتوان است. بنابراین، تأثیر فوری آن نه حذف فیزیکی انسان، بلکه «ترکیب مجدد» وظایف است؛ به این معنا که کارهای تکراری و ملالآور به ماشین واگذار شده و ارزش کارهایی که انسان در آنها برتری دارد، افزایش مییابد.
تولد مشاغل جدید در عصر «تخریب خلاق»
تاریخ نشان میدهد که بیش از ۶۰ درصد مشاغل امروزی در سال ۱۹۴۰ وجود نداشتند. تکنولوژی همانطور که برخی کارها را منسوخ میکند، نقشهای جدیدی نیز میآفریند. تخصصهایی مانند «توضیحدهندگان هوش مصنوعی» برای ترجمه سیستمهای پیچیده، «انتخابکنندگان» برای تطبیق ابزار با نیازها، و حسابرسانی برای رفع سوگیریهای ماشین، بخش مهمی از بازار کار آینده خواهند بود.
بهرهوری یا اخراج؛ دوراهی سخت شرکتهای بزرگ
اگر شرکتها از هوش مصنوعی صرفاً برای کاهش هزینهها استفاده کنند، دردهای ناشی از این تغییر ساختاری، بسیار زودتر از مزایای بهرهوری به چشم خواهد آمد. اما آمارهای فعلی امیدوارکننده است؛ هوش مصنوعی تاکنون بیش از آنکه برای بریدن لیست حقوقبگیران (۲۰٪) به کار رود، برای افزایش درآمد و بهرهوری (۴۷٪) استفاده شده است.
منبع: کانال تلگرامی روندنگار بینالملل
|
مطالب پیشنهادی از سراسر وب |
