همشهری – محمد سرابی: از آموزش‌های مدرسه نمی‌توان انتظار داشت برای آشنایی دانش‌آموزان با فناوری‌های جدید کاری انجام دهد. ساختار و کارکرد مدرسه هم برای مسابقه دادن با آخرین فناوری‌های روز طراحی نشده است اما سیاستگذاران آموزش و پرورش هم می‌دانند که اگر کسی با رایانه آشنا نباشد، باید او را «بی‌سواد» محسوب کرد.
مبانی مقدماتی برای دانش‌آموزان پیشرفته
دانش‌آموزان امروزی با نرم‌افزارهای تبدیل صدا به متن آشنا هستند. در جهان چت‌جی‌پی‌تی، آموختن مبانی رایانه چه جایگاهی دارد؟
سال‌ها قبل و زمانی که هنوز گوشی‌های هوشمند به بازار نیامده بودند و اینترنت فقط روی سیم‌های تلفن جریان داشت، مهارت‌های کار کردن با رایانه شامل چند توانایی اصلی، یعنی مفاهیم پایه کار با رایانه و جست و جو در اینترنت به همراه کار با برنامه‌های پاورپوینت، ورد، اِکسِل و اَکسِز بود. موسسه‌های آموزشی خصوصی این رشته‌ها را همراه با یکدیگر یا جداگانه آموزش می‌دادند و در پایان گواهینامه ICDL صادر می‌شد. این گواهینامه به معنی آشنایی با کامپیوتر بود که مبنای استخدام ادارات و شرکت‌ها بود.
سال ۱۳۸۳ سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی وزارت آموزش و پرورش کشور بنیاد ICDL ایران را تأسیس کرد و نمایندگی آن را از ECDL Foundation که در ایرلند مستقر است، گرفت. امروزه این بنیاد بیش از ۳۰۰ مرکز در سطح کشور دارد. در خبری که چند روز قبل منتشر شد، بنیاد ICDL اعلام کرد که دوره‌های « علوم و فناوری هوافضا، مبانی هوش مصنوعی، نجوم مقدماتی، فناوری نانو، برنامه‌نویسی مقدماتی با اسکرچ و پایتون و …» را در قالب فعالیت‌های فوق‌برنامه به مدارس ارائه خواهد کرد. هرکدام از این کلاس‌ها مجموعا به مدت ۲۰ ساعت در یک سال تحصیلی مدارس برگزار می‌شود و مسئولان مدارس دوره متوسطه اول و دوم یکی از بزرگترین گروه‌های مخاطب این آموزش‌ها هستند.
در تماس با این بنیاد متوجه شدیم که به جز معدود کلاس جدید، مدیران مدارس همچنان به دنبال برگزاری دوره‌های ورد، فتوشاپ و مانند آن می‌گردند. همچنین اولیا دانش‌آموزان رشته تجربی به پاورپوینت و رشته ریاضی به آموزش اکسل تمایل دارند. همین انتخاب‌ها را می‌توان نشانه فاصله‌ای میان جهان فناوری‌های روز و آموزش‌های رسمی به شمار آورد.
گوشی هوشمند و تایپ ده انگشتی
امروزه ارتباط‌های اینترنتی باعث شده است که نوجوانان ایران از متوسطه اول و قبل از آن به آخرین منابع اطلاعات و فناوری دنیا متصل شوند. به این نوجوانان «به روز» چه چیزی می‌توان آموزش داد که خودشان از پیش از آن خبر نداشته باشند؟
مدیر بنیاد ICDL ایران در این‌باره به همشهری می‌گوید:« یکی از اشتباهات رایج این است که تصور می‌کنیم نوجوانان به دلیل استفاده از فناوری‌های جدید نیازی به آموزش استاندارد ندارند. به عنوان مثال تصور می‌شود که استفاده طولانی مدت از تلفن همراه هوشمند، نشانه آشنایی با دانش‌نوین این حوزه است در حالی که خیلی از کاربران این ابزارها، از دانش و مهارت کافی بهره‌مند نیستند.»
علیرضا سلطانی فرد تاکید می‌کند:« امروزه سرعت حرکت فناوری‌های رایانه‌ای زیاد است تا جایی که دائما آموزش‌های رسمی مدارس را پشت سر می‌گذارد. در کشورهای دیگر جهان نیز این موضوع مطرح شده است که به جز آموزش‌ها مدرسه، باید از موسسات دیگر برای تکمیل آگاهی‌ها و مهارت‌ها دانش‌آموزان استفاده کرد. به عبارت دیگر بهتر است بگوییم با توجه به سرعت توسعه فناوری های نوین در بسیاری از کشورها؛ موسساتی برای پرهیز از ایجاد شکاف دیجیتال به کمک اموزش و پرورش می‌آیند.»
او می‌گوید: «بنیاد ICDL ایران مجری آموزش‌های استاندارد رایانه‌ای در کشور است و نه فقط دانش‌آموزان و معلمان را زیر پوشش قرار می‌دهد بلکه خدمات آن قابل گسترش به سایر اقشار مانند کارمندان است. در پایان آموزش‌ها هم سطح مهارت‌ها با آزمون یا گزارش پیشرفت کیفی سنجیده می‌شود. ممکن است شخصی به دانش کافی در یک حوزه دست یابد اما آنچه که در عمل کاربرد پیدا می‌کند مهارت است.»
سلطانی فرد تاکید می‌کند: « کار با نرم افزار ورد یا تایپ ده انگشتی، جزو مهارت‌های پایه محسوب می شود. چنین مهارتی در سطوح بالای تحصیلی و دانشگاه کاملا مورد نیاز است.»
بیشتر بخوانید: بازار انتخاب رشته دانشگاه داغ شد؛ از ۵ تا ۱۰میلیون تومان
امروزه سرعت تغییرات فناوری رایانه‌ای تا حدی است که گاهی زمان بین عرضه یک نرم‌افزار و از رده‌خارج شدن آن به یک سال هم نمی‌رسد. ذهن جستجوگر کودکان و نوجوانان در ترکیب با پدیده شبکه‌های اجتماعی، آن‌ها را از رایانه‌های سنتی دور کرده است. سرعت رشد دیجتال همچنان بیشتر می‌شود و تا مدتی دیگر با فراگیر شدن فناوری‌هایی نظیر عینک‌های شبیه‌ساز و ابزارهای پوشیدنی، این نسل از تلفن همراه هم عبور خواهد کرد در حالی که معلمان و اولیا آن‌ها همچنان با برنامه‌های رایانه‌های خانگی درگیرند.
|
مطالب پیشنهادی از سراسر وب |
