۱۴:۳۵ – ۱۱ مهر ۱۴۰۴
باشگاه خبرنگاران جوان؛ اعظم پورکند – رادریک بالفور، نتیجه برادر آرتور بالفور، وزیر خارجه اسبق انگلیس، گفته است که اعلامیه سال ۱۹۱۷ تنها «همدردی» با آرمان میهن یهودی را بیان میکرد، اما هرگز قول ایجاد یک دولت را نداده است – تمایزی که به باور او در مناقشه امروز نادیده گرفته میشود.
بالفور در مصاحبهای با العربیه انگلیسی گفت: «من متن اعلامیه را در دست دارم، چون همیشه میخواهم دقیقاً آن را به خاطر بسپارم. [در آن آمده]دولت اعلیحضرت تأسیس میهن ملی برای مردم یهود در فلسطین را با نظر مساعد مینگرد. بنابراین، هیچ اشارهای به “حمایت از ایجاد دولت اسرائیل” – آنگونه که امروز تحت فشار برای فلسطین وجود دارد – نشده است… این یک اعلامیه همدردی است، نه بیشتر. بقیه آرزو هستند.»
او افزود که جملهای که اغلب فراموش میشود و «در اسرائیل برایم دردسر ایجاد میکند» این است: «به شرطی که به وضوح درک شود که هیچ اقدامی انجام نخواهد شد که به حقوق مدنی و مذهبی جوامع غیریهودی ساکن در فلسطین لطمه وارد کند.»
به گفته او، آنچه امروز در جریان است «چیزی نیست که او [آرتور]یا دولت وقت آرزو میکردند.»
میراث خانوادگی و اولین مواجهه با اعلامیه
بالفور با وجود سنگینی نام خانوادگیاش، گفت که این سند بخشی از دوران رشد او نبوده است.
او گفت: «اعلامیه بالفور که ممکن است قبلاً خوانده باشید، پشت در دستشویی خانه ما در فرانسه نصب شده بود. هیچکس هرگز در مورد آن صحبت نمیکرد. این سند در دهههای پنجاه، شصت و هفتاد که من بزرگ میشدم، اصلاً موضوعیتی نداشت.»
اولین مواجهه جدی او با این اعلامیه در خلال جنگ شش روزه سال ۱۹۶۷ و هنگام کار در پاریس رخ داد.
او گفت: «برخلاف امروز، باورتان میشود؟ تمام شانزِلیزه و مناطق اطراف آن کاملاً طرفدار اسرائیل بودند. عجیب است، اما امروز اوضاع به کلی فرق کرده است. کاملاً.»
وقتی از او پرسیده شد که اعلامیه بالفور در خانواده او منبع افتخار است یا جنجال، پاسخ داد: «فکر میکنم در شکل اصلی و به دلایلی که نوشته شد، افتخارآمیز است. اما ما آرتور را به عنوان کسی میبینیم که این کار را در مقام وزیر خارجه انجام داده است.»
در پاسخ به این سوال که چرا اعلامیه به نفع یک قوم، اما بدون توجه به قوم دیگر بوده است، بالفور استدلال کرد که در سال ۱۹۱۷، جمعیت فلسطین تحت آزار و اذیت دیده نمیشدند.
او مدعی شد: «فلسطینیان، اگر بخواهیم اینطور بگوییم، تحت آزار و اذیت نبودند. هیچکس آنها را تعقیب نمیکرد. همه… اساساً یک اقتصاد کشاورزی با گلههای گوسفند و بز داشتند، هیچ چیز، هیچ پیچیدگیای وجود نداشت. همانطور که گفتم، جمعیت بسیار کمی بود؛ و بنابراین، فکر میکنم آنها فکر میکردند اگر چند یهودی بخواهند با صلح و آرامش در آنجا زندگی کنند، چه مشکلی پیش میآید؟»
او این وضعیت را با واقعیت مدرن آوارگی و خشونت مقایسه کرد: «آنچه امروز در جریان است، چیزی نیست که [آرتور بالفور]یا دولت وقت آرزو میکردند.»
به رسمیت شناختن فلسطین و راه حل دو دولت
بالفور در مورد به رسمیت شناختن اخیر فلسطین توسط انگلیس گفت که این یک اقدام نمادین، اما مهم بوده است.
او گفت: «این نشان میدهد که ما از راه حل دو دولتی حمایت میکنیم، اما تا زمانی که این به رسمیت شناسی معنا پیدا کند، راه زیادی در پیش است.»
در پاسخ به این سوال که آیا راه حل دو دولتی هنوز امکانپذیر است یا خیر، گفت: «مشخص است که اسرائیلیها چنین فکر نمیکنند، و فکر نمیکنم حماس چنین اعتقادی داشته باشد، چون حماس میخواهد اسرائیل را نابود کند، و اسرائیل نیز به هیچ یک از کشورهای عربی تا زمانی که [حکومت]… مناطق خودگردان فلسطین را در دست دارند، اعتماد ندارد.»
او پیشنهاد کرد که تنها همکاری مستمر منطقهای، با پشتیبانی قدرتهای بزرگ، میتواند راهی به پیش بگشاید، و خاطرنشان کرد که در کشورهایی مانند عربستان سعودی و امارات «تجارت جایگزین عنصر حکومت مذهبی شده است»، که به گفته او «بسیار بسیار مشتاق برقراری صلح هستند.»
در نهایت، بالفور گفت که اعلامیه باید همانطور که نوشته شده است خوانده شود، نه آنطور که نسلهای بعدی آن را تفسیر کردهاند.
منبع: العربیه انگلیسی
|
مطالب پیشنهادی از سراسر وب |
