پشت قهرمانی وزنه برداری، سرمایه‌هایی که هدر رفت

رونویس– کیانوش رستمی وزنه بردار دوست داشتنی ایران که زمان زیادی از افتخار آفرینی هایش برای کشورمان نگذشته با پرچم تیم کوزوو در رقابت‌های جهانی نروژ شرکت کرد و البته نتوانست به مدال برسد، اما توانایی‌های کیانوش بر ما، فدراسیون نشینان و ورزش دوستان ثابت شده است.

کیانوش کم کم پا به سن می‌گذارد، اما او بیش از ۴ سال است که درگیر حاشیه‌های ورزشی است حاشیه‌هایی که روز‌های گرانبهایی را از او و ورزش ایران گرفت.

روزی که کیانوش دارنده مدال المپیک و مدال‌های آسیایی و جهانی به دلیل اختلاف با فدراسیون وزنه برداری به تیم کوزوو پیوست می‌بایست رضایتنامه فدراسیون را بگیرد تا بتواند در رقابت‌های جهانی وزنه بزند این مجوز صادر نشد تا شاید کیانوش قید رفتن از ایران را بزند و یا حداقل اینکه گروه روبروی او در فدراسیون وزنه برداری زهرشان را به کیانوش ریخته باشند، اما در همان زمان وقتی اجازه حضور در مسابقات به او داده نشد در سالن گرم و تمرینی این مسابقات بیشتر از قهرمان این رشته در همان دوره وزنه زد و فریادش بلند شد فریادی که گویی بر سر مافیایی بود که او را از ورزش دور کرد.

از طرفی دیگر در رشته‌های کشتی و تکواندو و شطرنج و … این اتفاق در حال رخ دادن است برخی ورزشکاران از روی لجبازی و یا از روی نا عدالتی از کشورمان جدا می‌شوند و به سوی سرنوشتی نا معلوم می‌روند چرا که هستند افرادی که فراری دادن ورزشکاران برایشان هنر است.

به غیر از سعید ملایی که نمک خورد و نمکدان شکست بقیه ورزشکاران چوب برخی دشمنی‌ها را خوردند در کشوری که اینهمه استعداد در ورزش وجود دارد باید از آنها صیانت شود و باید رفتار هایمان جاذبه باشد نه دافعه!

علی رضا فیروز جا، سارا خادم الشریعه، کیمیا علیزاده، علی ارسلان و خیلی‌های دیگر یا گول تبلیغات آنور آبی‌ها را خوردند یا چوب عناد اینور آبی‌ها را؛ دست آخر افرادی مثل کیانوش رستمی که می‌توانستند در آینده تمامی هزینه‌ای که کشور برای ساختنش متحمل شده با انتقال تجربیاتش به ایرانی‌ها ختم به خیر کنند و قدر دان باشد با لجبازی و کشمکش‌های بی دلیل تمامی سال‌ها زحمتی که برایش کشیده شد دود شد و رفت هوا و گرمایش کشوری غیر از وطن خودش را گرم خواهد کرد.

یادمان نرفته که صالحی امیری در دوران حضورش در ورزش بار‌ها هشدار داد که دشمنان در کمین هستند هزینه کرده‌اند و قصد دارند ورزشکاران ایران را هوایی کنند باید حواسمان باشد، اما واقعا حواسمان نبود.

در چندین نوبت وزرای ورزش از جمله همین آقای دنیا مالی وزیر فعلی ورزش در مورد ورزشکاران مهاجر حرف زده اند.

وزیر ورزش مدعی است که آغوش ورزش ایران برای بازگشت این عزیزان باز است و کاش در روز‌هایی که باید این ورزشکاران را رها کردیم می‌دانستیم این سرمایه‌ها پول بیت المال است که هدر می‌رود و برایشان هزینه شده است.

اگر چه کیانوش رستمی در حال حاضر از لحاظ سنی در اولویت نیست و ایران هم پر است از کیانوش‌هایی که در راه هستند، اما تجربیات گرانبهای کیانوش باید در کشور نشر پیدا می‌کرد باید شاگردانی مثل خودش را تربیت می‌کرد، اما افسوس!

این روز‌ها امیر معصومی پسر فردین معصومی کشتی گیر کشورمان نیز همین شرایط را تجربه کرده است و او معترض است که در رقابت‌های انتخابی حق وی را در مقابل امیر حسین زارع خورده‌اند، اما علی رضا دبیر که قدر این سرمایه را می‌داند او را نگه داشت و از او خواست برای حضور در تیم ملی باید بجنگد.

این ورزش پر از استعداد است که اگر در رفتارمان تجدید نظر نکنیم به زودی خیلی‌های دیگر را از دست می‌دهیم.