۱۵:۱۰ – ۲۱ مهر ۱۴۰۴
رونویس– در دل محله قدیمی خانیآباد، جایی میان کوچههای تنگ و خاطرهدار، بازارچهای وجود دارد که روزگاری مرکز خرید و رفتوآمد اهالی بود. اما امروز بیشتر از آنکه جایی برای خرید باشد، نشانی از گذشتهای است که با وجود تنها ۴ مغازه کوچک، یادآور روزهای همدلی در محله بود.
علی مولایاری، از قدیمیهای محله خانیآباد، با اشاره به اینکه بازارچه اسلامی گوشهای از تاریخ زنده تهران است، میگوید: «بازارچه اسلامی همزمان با ساخت مسجد قندی حدود ۱۲۰ سال پیش توسط استاد علی، معمار قدیمی، ساخته شده است. طرح اولیه آن از هشتیهای مسجد قندی الهام گرفته و فقط بدون کاشیهای آن است.»
بازارچه متشکل از یک خرازی که توسط آقا کریم اسلامی اداره میشد، یک نانوایی سنگکی که عطر نانش تا چند کوچه آنطرفتر میپیچید، میوهفروشی آقا عزت و کبابی برادران اهل هاشمی بود. همه این مغازهها کنار هم بودند و تقریباً مایحتاج روزانه مردم را تأمین میکردند.
مولایاری درباره تاریخچه بازارچه اینگونه ادامه میدهد: «آرزوی بچههای محله بود که از خرازی آقا اسلامی چیزی بخرند. کبابی اهل هاشمی که حالا دیگر نیست، در آن سالها زیر بازارچه کارش را با سید علی اهل هاشمی شروع کرد. بعدها برادرها هر کدام مغازه خودشان را جداگانه راه انداختند. یکی از درهای نانوایی سنگکی ابتدا در کنار سقاخانه بود، اما حالا فقط یک در به خیابان تختی دارد. عزت میوهفروش با سبزیهای تازهاش هنوز در خاطر اهالی است.»
بازارچه بعدها گسترش یافت. به مرور یک خرازی دیگر و یک خرمافروشی به مغازههای بازارچه اضافه شد و تا سالها همچنان مرکز خرید اهالی بود.
این معتمد محله تختی میگوید: «حتی حالا هم با وجود مغازههای متعددی که در محله شکل گرفتهاند هنوز ما گاهی ته دلمان دوست داریم از بازارچه خرید کنیم حتی اگر فقط یه مغازه در آن باقی مانده باشد.»
منبع: همشهری آنلاین
|
مطالب پیشنهادی از سراسر وب |
