تصور کنید در ذهنتان چیزی می‌گویید؛ اما مغز شما فکر می‌کند آن صدا از آن کسی دیگری است. این دقیقا اتفاقی است که در ذهن فرد مبتلا به اسکیزوفرنی رخ می‌دهد. اکنون دانشمندان با استفاده از ابزار‌های پیشرفته توانسته‌اند این اشتباه در پردازش مغز را مشاهد کنند.
به گزارش «ساینس آلرت» (Science Alert)، شواهد جدید، نظریه‌ای قدیمی را تایید می‌کند که می‌گوید افراد مبتلا به اسکیزوفرنی با نسبت دادن نادرست گفتار درونی به عنوان گفتار بیرونی، «صداهایی» را در سر خود می‌شنوند.
چالش آزمون نظریه به علت خصوصی بودن گفتار درونی
«توماس ویتفورد» (Thomas Whitford)، پژوهشگر روان‌شناسی در دانشگاه تحقیقات دولتی نیو ساوت ولز، می‌گوید: «این ایده بیش از ۵۰ سال است که مطرح شده، اما آزمایش آن بسیار دشوار بوده است؛ زیرا گفتار درونی ذاتا خصوصی است».
استفاده از نوار مغزی برای بررسی واکنش مغز نسبت به گفتار درونی
ویتفورد و همکارانش با استفاده از «نوار مغزی» یا «الکتروانسفالوگرافی» (Electroencephalography) به منظور اندازه‌گیری امواج مغزی، نحوه واکنش مغز افراد سالم به گفتار درونی و همچنین واکنش مغز افراد مبتلا به اسکیزوفرنی به توهمات شنوایی را آزمایش کردند.
نوار مغزی یا الکتروانسفالوگرافی
عملکرد مغز هنگام گفتار درونی
ویتفورد توضیح می‌دهد: «زمانی که صحبت می‌کنیم حتی فقط در ذهن خود، بخشی از مغزی که صدا‌های دنیای بیرون را پردازش می‌کند، کمتر فعال می‌شود؛ زیرا مغز صدای خودمان را پیش‌بینی می‌کند؛ اما در افرادی که صداهایی می‌شنود، به نظر می‌رسد این پیش‌بینی مغز به درستی انجام نمی‌شود و مغز واکنشی نشان می‌دهد که گویی صدا از شخص دیگری می‌آید».
روش آزمایش گفتار درونی و شنیدن صدا
شرکت‌کنندگان در این مطالعه شامل ۵۵ نفر مبتلا به اسکیزوفرنی که به تازگی توهم شنوایی داشته، ۴۴ نفر مبتلا به اسکیزوفرنی که به تازگی توهم شنوایی نداشتند و ۴۳ نفر بدون سابقه اسکیزوفرنی بودند.
از شرکت‌کنندگان خواسته شد که از طریق هدفون به صدایی گوش دهند و همزمان در ذهن خود یا کلمه «بَه» یا «بیه» را بگویند. صدای پخش شده نیز یا «بَه» یا «بیه» بود؛ اما شرکت‌کنندگان نمی‌دانستند که کلمه‌ای که در ذهن خود تکرار می‌کنند با صدای هدفون یکی است یا خیر.
وقتی گفتار درونی با صدای خارجی همخوانی داشت، مغز شرکت‌کنندگانی که به تازگی توهمات شنیداری داشتند واکنش بسیار قوی‌تری نشان داد.
تفاوت واکنش مغزی افراد سالم و مبتلایان به توهم
ویتفورد می‌گوید: «در افراد سالم، گفتار درونی همان نوع کاهش در فعالیت مغز را سبب می‌شود که وقتی با صدای بلند صحبت می‌کنند. اما در افرادی که صدا می‌شنود این کاهش فعالیت اتفاق نمی‌افتد و مغز حتی واکنش قوی‌تری به گفتار درونی نشان می‌دهد؛ گویی که صدا متعلق به فرد دیگری است. این مسئله می‌تواند توضیح دهد که چرا این صدا‌ها برای آنها تا این حد واقعی به نظر می‌رسد».
نتیجه‌گیری و اهمیت یافته‌ها
این یافته‌ها نشان می‌دهد «صداهایی» که افراد مبتلا به اسکیزوفرنی می‌شنوند در واقع گفتار درونی خودشان است که مغز آن را به اشتباه به منبع خارجی نسبت می‌دهد. این نتایج می‌تواند به پزشکان کمک کند تا افراد در معرض خطر روان‌پریشی را پیش از بروز کامل بیماری شناسایی کرده و مداخله زودهنگام انجام دهند.
اسکیزوفرنی
سایت «مایو کلینیک» (Mayo Clinic)، که یک مرکز پزشکی دانشگاهی غیرانتفاعی است و بر مراقبت سلامت، آموزش و پژوهش یکپارچه متمرکز است؛ اسکیزوفرنی را اینگونه تعریف می‌کند که اسکیزوفرنی یک اختلال جدی روانی است که بر نحوه تفکر، احساس و رفتار افراد تاثیر می‌گذارد. این بیماری می‌تواند به ترکیبی از توهم، هذیان و تفکر و رفتار آشفته منجر شود. توهم شامل دیدن چیز‌هایی یا شنیدن صداهایی است که از سوی دیگران مشاهده نمی‌شوند. هذیان شامل باور‌های محکم در مورد چیز‌هایی است که درست نیستند. به نظر می‌رسد افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ارتباط خود را با واقعیت از دست می‌دهند که این امر می‌تواند زندگی روزمره را بسیار دشوار کند.
افراد مبتلا به اسکیزوفرنی به درمان مادام‌العمر نیاز دارند. این درمان شامل دارو، گفت‌و‌گو درمانی (talk therapy) و کمک برای یادگیری نحوه مدیریت فعالیت‌های روزمره زندگی است.
طبق «گزارش سازمان جهانی بهداشت» (WHO)، تقریبا ۲۳ میلیون نفر در سراسر جهان یا به عبارتی ۱ نفر از هر ۳۴۵ نفر (۰٫۲۹٪) به اسکیزوفرنی مبتلا هستند. این رقم در میان بزرگسالان به ۱ نفر از هر ۲۳۳ نفر (۰٫۴۳٪) می‌رسد.
اسکیزوفرنی به‌اندازه بسیاری از اختلالات روانی دیگر شایع نیست. بیماری معمولا در اواخر نوجوانی و دهه بیست زندگی شروع می‌شود و در مردان زودتر از زنان ظاهر می‌گردد.
