جملات عجیب و توهین‌آمیز گزارشگر افغان خطاب به تیم فوتسال ایران؛ آن‌ها بیهمهچیز شدند و می‌توانستیم دفن‌شان کنیم!
وقتی سوت پایان فینال فوتسال بازی‌های آسیایی جوانان زده شد، جنجال فقط در زمین نبود؛ روی آنتن یک شبکه افغان، گزارشگری بود که از کری ورزشی فراتر و تا مرز توهین پیش رفت.
تیم ملی فوتسال زیر ۱۷ سال ایران عصر امروز در فینال بازی‌های آسیایی جوانان بحرین مقابل افغانستان قرار گرفت و در دیداری پرحاشیه با نتیجه ۱-۲ شکست خورد؛ مسابقه‌ای که از شب قبل با تنش و حاشیه آغاز شده بود و در نهایت با درگیری و جنجال در ثانیه‌های پایانی به پایان رسید.
اتهام جعل سن؛ آغاز جنجال از شب قبل مسابقه
ماجرا از شب گذشته شروع شد؛ زمانی که اسنادی منتشر شد که نشان می‌داد برخی بازیکنان تیم فوتسال افغانستان با مدارک جعلی در رقابت‌ها حاضر شده‌اند. در یکی از این اسناد مشخص بود که یکی از بازیکنان افغانستان بیش از ۲۰ سال سن دارد؛ موضوعی که در رده سنی زیر ۱۷ سال، تخلف جدی محسوب می‌شود و همین مسئله تمرکز هر دو تیم را برای فینال به شدت تحت تأثیر قرار داد.
پنج ثانیه پایانی؛ جرقه درگیری
در پنج ثانیه پایانی مسابقه، برخوردی میان بازیکن ایران و دروازه‌بان افغانستان در محوطه جریمه رخ داد و داور پس از تصمیم بحث‌برانگیز خود، بازیکن ایران را اخراج کرد. بعد از این تصمیم، تنش میان بازیکنان و کادر فنی دو تیم فوران کرد و درگیری لفظی به درگیری فیزیکی و زد و خورد تبدیل شد. عوامل اجرایی و ناظران مسابقه مجبور شدند برای کنترل اوضاع وارد عمل شوند. طبق اطلاعات رسیده، برخی نفرات نیمکت و بازیکنان افغانستان با اظهارات تحریک‌آمیز فضای سالن را ملتهب‌تر کردند و با توجه به جو کاملاً یک‌طرفه سالن که به سود افغانستان بود، واکنش بازیکنان ایرانی هم شدید شد
پخش زنده و اظهارات عجیب گزارشگر افغان
اما یکی از تلخ‌ترین بخش‌های این فینال برای ایرانی‌ها، آن چیزی بود که در پخش زنده شبکه ماهواره‌ای SolhSports که شبکه‌ای افغانستانی است، اتفاق افتاد. SolhSports که این بازی مهم برای افغان‌ها را به‌صورت زنده پخش می‌کرد، شاهد گفتارهایی از جانب گزارشگرش بود که از چارچوب اخلاق ورزشی فراتر رفت و برای مخاطبان ایرانی آزاردهنده شده بود. گزارشگر، که از هیجان و غرور پیروزی تیمش می‌گفت، در لحظاتی جملاتی توهین‌آمیز و تحقیرآمیز خطاب به تیم ملی فوتسال نوجوانان ایران به زبان آورد؛ جملاتی که هیچ شباهتی به کری ورزشی نداشت و نمی‌توان آن را طبیعتِ هیجان گزارش دانست. او ابتدا گفت:
نگاه کردن به وضعیت نیمکت تیم ایران باعث خنده‌مان می‌شود. نمی‌توان به آن‌ها نخندید.
پس از اوج‌گیری درگیری‌ها گفت:
ایرانی‌ها هم اخلاق را باختند هم ورزش را. درون زمین چیزی نبودید، بیرون زمین هم چیزی نیستید.
انگار که از نگاه او ۰ تا ۱۰۰ تقصیر درگیری فقط گردن بازیکنان ایران باشد. سپس با لحنی تندتر ادامه داد:
اگر گارد امنیتی به داخل زمین نمی‌آمد، وطن‌پرستان ما آن‌ها را زنده‌زنده دفن می‌کردند!
و در عجیب‌ترین و ناراحت‌کننده‌ترین جمله گفت:
آن‌ها حالا بیهمهچیز شده‌اند؛ نتیجه را هم باخته‌اند.
این جمله آخر برای هر ایرانی‌‌ای که تصمیم گرفته بود بازی را از این شبکه تماشا کند، حساسیت‌برانگیز بود؛ حتی در ابتدا تصور می‌شد شاید در زبان افغانستانی «بیهمهچیز» معنای آن‌قدر بدی نداشته باشد، اما با توجه به لحن تمسخرآمیز و تحقیرآمیز گزارشگر بعید است چنین باشد. این‌ها تنها بخشی از حرف‌های او بود و گزارشگر در طول بازی همزمان با ابراز افتخار نسبت به کشورش، به تیم نوجوان ایران طعنه و کنایه می‌زد.
پایان جنجالی و پرسش‌های بی‌پاسخ
پس از دخالت مسئولان، آرامش نسبی بازگشت و چند بازیکن و عضو کادر فنی از هر دو تیم اخراج شدند. اما برای مخاطب ایرانی که این بازی را از طریق آن شبکه تماشا می‌کرد، احساس تلخی باقی ماند و سوالی مهم در ذهنش شکل گرفت:
چرا یک برد ورزشی باید به چنین ادبیات، توهین و نگاه تحقیرآمیزی ختم شود و چطور ممکن است پیروزی افعانستانی‌ها در یک بازی در سطح نوجوانان، مجوز چنین حرف‌هایی به نماینده کشور همسایه یعنی ایران را بدهد. آن هم با آن سابقه ارتباط دو کشور… .
منبع:+
|
مطالب پیشنهادی از سراسر وب |
