توهم آتش‌بس؛ غزه در محاصره ویرانی و سیاست‌های ترامپ و نتانیاهو

رونویس– به نقل از نشنال اینترست (The National Interest)، هرگونه نشانه آتش‌بس میان اسرائیل و حماس کاملاً فروپاشیده است. حملات مرگبار ۲۸ اکتبر اسرائیل به غزه ثابت کرد که این توافق، تنها “کلمات بی‌ارزش روی کاغذ” هستند و سکوت واشینگتن در برابر نقض سیستماتیک توافق، به معنای صدور “حکم مرگ تدریجی” برای ساکنان غزه است.

آتش‌بس روی کاغذ، جنگ در واقعیت؛ انتقاد نشنال اینترست از همدستی در ویرانی غزه

جنگ در غزه، برخلاف ادعا‌های سیاسی، همچنان با شدت ادامه دارد و هرگونه نشانه از آتش‌بس ادعایی میان اسرائیل و گروه‌های فلسطینی عملاً به طور کامل از بین رفته است. الکساندر لنگلوا، تحلیلگر ارشد سیاست خارجی، در مقاله‌ای که در نشریه معتبر نشنال اینترست منتشر شده است، قاطعانه می‌نویسد که توافق آتش‌بس چیزی جز “کلمات بی‌ارزش روی کاغذ” نبوده است. حمله خونین ۲۸ اکتبر اسرائیل به غزه که منجر به کشته شدن بیش از ۱۰۰ نفر از جمله ۴۶ کودک شد، گواهی واضحی بر فروپاشی مطلق هرگونه تعهد است. این حملات نه یک استثنا، بلکه بخشی از یک الگوی نقض سیستماتیک توافق از سوی رژیم صهیونیستی محسوب می‌شود.

از زمان اعلام آتش‌بس در ۱۰ اکتبر، شواهد نشان می‌دهد که اسرائیل همچنان به بمباران مناطق مسکونی ادامه داده، ورود کمک‌های بشردوستانه را به شدت محدود کرده و از بازگشایی کامل گذرگاه‌های مرزی ممانعت به عمل آورده است. این رفتار، فراتر از نقض توافق، نشان‌دهنده بی‌اعتمادی کامل و عدم تمایل اسرائیل به پذیرش هرگونه راه‌حل سیاسی است. این رویکرد، در واقع یک تاکتیک نظامی-سیاسی است که هدف آن، مدیریت بحران در کوتاه مدت و ادامه فشار حداکثری بر مردم غزه و نیرو‌های مقاومت است. لنگلوا این اقدامات اسرائیل را به شدت نقد می‌کند و آن را نشانه‌ای آشکار از سیاست یک‌جانبه‌ای می‌داند که هدف آن، تثبیت شرایط میدانی و فرار از پاسخگویی بین‌المللی است.

سکوت واشنگتن و توهم حمایت سیاسی

به باور نویسنده نشنال اینترست، مسئولیت مستقیم در حفظ آتش‌بس بر عهده دولت ایالات متحده است. لنگلوا معتقد است که بدون اعمال فشار مداوم و قاطع واشنگتن بر بنیامین نتانیاهو، هیچ شانس واقعی برای احیای آتش‌بس وجود ندارد. این گزارش تأکید می‌کند که دولت ترامپ باید ثابت کند که در برابر نقض توافقات، حتی از سوی نزدیک‌ترین متحد خود، واکنش نشان خواهد داد؛ اما واقعیت میدانی نشان می‌دهد که واشنگتن در عمل، سیاست سکوت و چشم‌پوشی را در پیش گرفته است.

دولت ترامپ و وزیر خارجه‌اش، مارکو روبیو، با توجیهات “بی‌منطق و غیرقابل دفاع” مدعی شده‌اند که حملات اسرائیل مغایر با مفاد توافق آتش‌بس نیست. این موضع‌گیری، در واقع همدستی سیاسی با نقض سیستماتیک توافق از سوی اسرائیل است. این سیاست، به اسرائیل این چراغ سبز را می‌دهد که می‌تواند بدون تحمل پیامد‌های دیپلماتیک یا اقتصادی، به سیاست‌های تجاوزکارانه و ویرانگر خود در غزه ادامه دهد. نویسنده هشدار می‌دهد که این عدم پاسخگویی و حمایت بی‌قید و شرط، نه تنها تلاش‌های دیپلماتیک آمریکا را بی‌اثر می‌کند، بلکه اعتبار ایالات متحده را به عنوان یک میانجی صادق در سطح منطقه و جهان از بین می‌برد. در عمل، دولت ترامپ با وجود سرمایه‌گذاری سیاسی برای تحقق آتش‌بس، با سکوت خود در برابر اقدامات اسرائیل، به روند نقض توافق کمک کرده است.

طرح صلح تهی و فاجعه انسانی در غزه

سیاست‌های اسرائیل و سکوت آمریکا، پیامد‌های انسانی فاجعه‌باری برای غزه به همراه داشته است. غزه در حال حاضر در شرایطی قرار دارد که می‌توان آن را فاجعه انسانی تمام‌عیار نامید: تقریباً همه ساکنان آواره شده‌اند، زیرساخت‌های حیاتی (مانند بیمارستان‌ها، آب و برق) کاملاً ویران شده و قحطی و سوءتغذیه کودکان به طور گسترده در حال گسترش است. ورود محدود و کنترل‌شده کمک‌های بشردوستانه، هرگز پاسخگوی حجم عظیم نیاز‌های جمعیت غیرنظامی نیست.

لنگلوا معتقد است که محدود کردن کمک‌ها توسط اسرائیل، خود نوعی ابزار جنگی برای اعمال فشار بر مردم و اهداف سیاسی است.

این بحران انسانی، در چارچوب طرح صلح ۲۰ ماده‌ای ترامپ نیز، هیچ چشم‌انداز روشنی ندارد. این طرح که با هدف پایان دادن به درگیری‌ها معرفی شد، در عمل به اسرائیل اجازه داده است که همچنان کنترل حدود ۵۳ درصد از غزه را در دست داشته باشد. وعده خروج تدریجی اسرائیل نیز تنها در صورت تحقق شرط غیرواقعی خلع سلاح کامل گروه‌های مقاومت داده شده است. نویسنده نشنال اینترست این شرایط را به شدت مورد انتقاد قرار می‌دهد و آن را یادآور “مناطق انسانی” یا شبه‌اردوگاه‌هایی می‌داند که پیش‌تر در درگیری‌های دیگر ایجاد شده و به شدت مورد انتقاد سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشری بوده‌اند. این طرح، به جای ایجاد یک دولت فلسطینی پایدار، به دنبال مدیریت فقر و بی‌ثباتی در مناطقی کوچک و تحت کنترل کامل تل‌آویو است.

لنگلوا در جمع‌بندی نهایی خود تأکید می‌کند که سیاست‌های فعلی واشینگتن و تل‌آویو، در غیاب یک آتش‌بس واقعی و پایدار، به معنای صدور “حکم مرگ تدریجی” برای ساکنان غزه است. تنها راه پایان دادن به رنج مردم غزه، یک آتش‌بس واقعی است که با فشار جدی بر تل‌آویو برای پایان دادن به حملات، باز کردن کامل گذرگاه‌ها و پاسخگویی همه طرف‌ها در قبال تعهدات خود همراه باشد. در غیر این صورت، سیاست‌های اسرائیل تحت حمایت آمریکا، تنها به عمق بخشیدن به بحران مشروعیت و بی‌ثباتی در منطقه منجر خواهد شد.