گروه اجتماعی – پرستو شیرمحمدی: خشونت خانگی یکی از پیچیده‌ترین و پنهان‌ترین آسیب‌های اجتماعی است که در دل امن‌ترین نهاد انسانی یعنی خانواده رخ می‌دهد. این نوع خشونت، صرفا به ضرب و شتم فیزیکی محدود نمی‌شود، بلکه طیفی گسترده از آزار‌های روانی، جنسی، اقتصادی و کلامی را در بر می‌گیرد. قربانیان خشونت خانگی، اغلب در سکوت و انزوا رنج می‌برند چرا که ترس، وابستگی مالی، فشار‌های فرهنگی و نبود حمایت‌های قانونی موثر، آنها را از افشای حقیقت بازمی‌دارد.
فاطمه سلطانی، سرپرست معاونت اورژانس اجتماعی مرکز فوریت‌های اجتماعی، پیشگیری از آسیب‌ها و بازتوانی اعتیاد، در گفت‌و‌گو با خبرنگار برنا، با اشاره به انواع خشونت‌های خانگی در ایران می‌گوید:بیشترین نوع خشونت گزارش‌شده مربوط به خشونت‌های عاطفی و روانی و همچنین سهل انگاری و غفلت است. پس از آن، خشونت جسمی، سپس خشونت اقتصادی و در نهایت خشونت جنسی در رتبه‌های بعدی قرار دارند.
سلطانی درباره آمار رسمی خشونت خانگی توضیح می‌دهد:با توجه به اینکه افراد تحت خشونت ممکن است به مراجع مختلفی مانند کلانتری، مراکز درمانی، پزشکی قانونی، قوه قضاییه، مراکز مشاوره یا اورژانس اجتماعی مراجعه کنند، آمار دقیق و رسمی از میزان خشونت خانگی در کشور در دست نیست.
وی با اشاره به گروه‌های در معرض خشونت می‌افزاید:کودکان، زنان، سالمندان و افراد دارای معلولیت بیش از دیگران در معرض خطر خشونت خانگی قرار دارند.
سلطانی درباره توزیع خشونت در طبقات اجتماعی مختلف می‌گوید:خشونت خانگی می‌تواند در هر طبقه‌ای از جامعه رخ دهد. در برخی طبقات به دلیل گزارش‌دهی کمتر، آمار پایین‌تر به نظر می‌رسد، اما فشار‌های اقتصادی می‌تواند عاملی تشدیدکننده باشد. البته نوع خشونت‌ها در طبقات مختلف اجتماعی متفاوت است.
سرپرست معاونت اورژانس اجتماعی، در ادامه درباره خدمات سازمان بهزیستی برای قربانیان خشونت خانگی توضیح می‌دهد:افراد تحت خشونت یا اطرافیانشان می‌توانند با شماره ۱۲۳، یعنی خط اورژانس اجتماعی تماس بگیرند و خدمات تخصصی دریافت کنند. مراکز مداخله در بحران نیز خدمات سرپایی و نگهداری موقت برای زنان و دختران در معرض آسیب ارائه می‌دهند. در صورت نیاز، این افراد به خانه‌های امن ارجاع داده می‌شوند.
وی درباره نحوه فعالیت خانه‌های امن می‌گوید:خانه‌های امن خدماتی از جمله مددکاری اجتماعی، روان‌شناسی، بهداشتی و درمانی، حقوقی و روان‌پزشکی را به زنان تحت خشونت و کودکانشان ارائه می‌دهند. در صورت نیاز، اسکان موقت نیز تا پایان دوره دریافت خدمات فراهم می‌شود.
سلطانی در توضیح مداخلات فوری و مشاوره‌های تخصصی ادامه می‌دهد:در موارد فوریتی، افراد می‌توانند با شماره ۱۲۳ تماس بگیرند تا خدمات اورژانسی دریافت کنند. در صورت نیاز به مشاوره طولانی‌مدت نیز از طریق خط صدای مشاور به شماره ۱۴۸۰ خدمات مشاوره‌ای دریافت خواهند کرد.
وی در مورد حمایت‌های بازتوانی روانی و اجتماعی قربانیان خشونت خانگی می‌افزاید:زنان تحت خشونت از خدمات مددکاری اجتماعی، روان‌شناسی، درمانی، حقوقی و روان‌پزشکی بهره‌مند می‌شوند. همچنین آموزش مهارت‌های ارتباطی، خودمراقبتی، مشاوره، پیگیری‌های حقوقی، آموزش‌های فنی و حرفه‌ای، کاریابی و حتی کمک‌هزینه‌هایی برای مسکن و لوازم ضروری منزل در قالب برنامه‌های توانمندسازی ارائه می‌شود.
سرپرست معاونت اورژانس اجتماعی، به مداخلات مربوط به مرتکبین خشونت اشاره کرده و توضیح می‌دهد: مرتکبین خشونت نیز در بسیاری از موارد خود قربانی خشونت در گذشته هستند؛ بنابراین خدمات مددکاری و روان‌شناسی برای آنان در نظر گرفته می‌شود و در صورت نیاز، به مراکز درمان اعتیاد یا مشاوره‌های تخصصی ارجاع داده می‌شوند.
سلطانی در ادامه با تاکید بر تاثیرات خشونت خانگی بر سلامت روان خانواده‌ها می‌گوید: خشونت خانگی پیامد‌های جدی بر سلامت روان اعضای خانواده دارد. قربانیان ممکن است دچار افسردگی، اضطراب، کاهش اعتماد به نفس و انزوا شوند همچنین کودکان در چنین محیط‌هایی در معرض مشکلات رشدی، عاطفی و رفتاری قرار دارند که ممکن است در بزرگسالی به بازتولید خشونت منجر شود.
وی درباره تاثیر خشونت بر روابط خانوادگی توضیح می‌دهد: خشونت باعث از بین رفتن اعتماد و احساس امنیت در خانواده می‌شود، روابط عاطفی و ارتباطی را تخریب می‌کند و در نهایت ممکن است منجر به طلاق یا ادامه زندگی در شرایط آسیب‌زا شود.
سرپرست معاونت اورژانس اجتماعی، در بخش دیگری از سخنانش تاکید می‌کند:کودکانی که شاهد خشونت خانگی هستند، در معرض آسیب‌های بلندمدت روانی قرار دارند. این تجربه می‌تواند رشد عاطفی و اجتماعی آنها را مختل کرده و چرخه خشونت را به نسل بعد منتقل کند.
سلطانی در ادامه درباره پیامد‌های اجتماعی خشونت بر قربانیان می‌گوید:قربانیان اغلب دچار انزوا، بی‌اعتمادی، افسردگی و کاهش عزت‌نفس می‌شوند. گاهی نیز فرد خشونت‌گر عمدا قربانی را از روابط اجتماعی جدا می‌کند تا کنترل بیشتری بر او داشته باشد. این آسیب‌ها حتی سال‌ها پس از پایان خشونت ادامه پیدا می‌کنند.
وی در پایان درباره راهکار‌های جلوگیری از بازتولید خشونت در نسل‌های آینده، بیان می‌کند:چرخه خشونت اجتناب‌ناپذیر نیست. بسیاری از افراد با خودآگاهی، آموزش و حمایت، توانسته‌اند این چرخه را بشکنند. آموزش مهارت‌های ارتباطی و کنترل خشم از دوران کودکی، حمایت روانی از قربانیان، تقویت قوانین حمایتی و تغییر نگرش‌های فرهنگی و اجتماعی از مهم‌ترین گام‌ها برای پیشگیری از انتقال خشونت به نسل‌های بعدی است.
انتهای پیام/
|
مطالب پیشنهادی از سراسر وب |
