۲۱:۰۶ – ۱۳ آبان ۱۴۰۴
باشگاه خبرنگاران جوان – تاریخ زیستنش را که ورق میزنیم، زاده مادر و پدری است که مایه مباهات زمین و زماناند و از نطفهای است با ۴۰ روز بندگی و طعامی بهشتی عجین. همان کسی که دخترانگی را در خانه رسول خاتم گذراند و همسرانههایش را در خانه ولایت.
لکهای که بر دل تاریخ باقی ماند
اما باز هم پای حرفها و درد دلهای کوچه محله بنیهاشم که بنشینی و بوی تند چوب نیمسوخته را از خانهای بهشتی استشمام کنی سنگینی مظلومیت و غربت بر جانت مینشیند.
تماشای دهها نفر نامرد جنگی پشت خانهای که زبانههای آتش به حریمش سرک میکشد، مادری که بار شیشه دارد پشت در ایستاده و مردی با چکمههای زمخت بر قامت در میکوبد. آنچنان که میخ بر سینه مادر مینشیند. صدای شکستن استخوان در کوچه میپیچد. مادر کمک میخواهد و با آن بار شیشه شکسته بین درودیوار روی زمینی پر از خاکستر و خون میافتد…
تاپای جان برای ولایت
فکر دستهای بسته شوهر، اما رهایش نمیکند. پاسداری از حریم ولایت جانی دوباره در کالبد بیرمقش میدمد. کشانکشان برای کمک به مرد شکستناپذیر خیبر و بدر و خندق… چادرش خاکیتر میشود تا از ضرب غلاف شمشیر بر بازوی نحیفش، نفس در سینه او حبس میشود و چنان دردی استخوانسوز بر جانش میکوبد که دستهایش از دست مردانه، اما مظلوم علی کنده میشود.
همسایههایی که مادر برایشان سنگ تمام گذاشت
بچهها شاهد نبردی نابرابرند. دردانهها گوشهای کز کرده و بغض بر جانشان نشسته است. «حسن»، اما خاطره سیلی آن روز از یادش نمیرود!…
بچهها بهتزده از دعاهای پیدرپی مادر برای همسایگان در قنوت نمازهای شب و
و از نمکنشناسی مهاجر و انصار بهپاس این همه مهربانی!
کافیست مهربان باشی و عاشق
کافی است مهربان باشی و عاشق تا این همه معصومیت دلت را به درد بیاورد و چشمهایت راتر کند. مثل همسایههای زرتشتی محله پدری؛ خانوادهای معتقد به آیینها و رسومشان که مولای درز دینداریشان نمیرود. اما سالهاست با آمدن فاطمیه، جلوتر از مسلمانهای محل دستبهکار نصب کتیبه و اقامه عزا میشوند و عطر نان داغشان روی ساج روضه مصور میشود. از صبح علیالطلوع نان میپزند تا غروب شهادت. داغ داغ و از تنور درآمده هم روی دست میگیرند و تکتک خانهها را در میزنند تا برای عرض تسلیت نان نذری تعارف کنند.
سدهای در سایه فاطمیه
ماجرای سال ۹۶ هم تنها مشتی نمونه خروار است. شاید مثل برکت حضور رأسی بریده از اهالی کربلا که دیر راهب و قلب و روح او را زیر و رو کرد یا مثل یک چادر خاکی وصلهدار که قرنهایش پیروان آیین یهود را مقابل حق و حقیقت بهزانو درآورد و تسلیم اسلام کرد…
جشن سده یکی از آیینهای باستانی ایران است که هرسال در روز دهم بهمنماه برای گرامیداشت پیدایش آتش برگزار میشود. در این جشن، زرتشتیان با گرد هم آمدن، نیایش و آتشافروزی، شکرگزاری خود را از نعمتهای خداوند نشان میدهند. این مراسم نمادی برای نابودی سرمای زمستان و فرارسیدن بهار است و در سال ۱۳۸۸ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
سال ۱۳۹۶ این جشن با ایام سوگواری یگانه دختر رسول محبوب خدا یکی شد. زرتشتیان یزد هم، آیین باستانی سده را به احترام ایام فاطمیه و شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)، زودتر و قبل از غروب آفتاب برگزار کردند که نشاندهنده ارادت و احترام پیروان آیین زرتشت به ساحت مقدس اهلبیت (ع)، بهویژه حضرت زهرا (س) است.
عشق، زبان مشترک اهل دل
گوشه گوشه تاریخ دیروز و امروز حکایت از عرض ارادتی دارد که دین و آیین نمیشناسد، هر کس اهل دل باشد و اهل معرفت میداند نیک و بد چه رنگ است.
اینجا دیار همزیستی ادیان است و عشق و عاشقی زبانی مشترک دارد.
منبع: فارس
|
مطالب پیشنهادی از سراسر وب |
