به گزارش برنا، سرمربی سابق ذوب آهن اصفهان با حضور دوباره در ایران و شرکت در یکی از تمرینات گاندو‌های اصفهانی خاطراتش در دیدار نصف جهان و ذوب آهن را مرور کرد، مساله‌ای که بهانه‌ای شد تا با منصور ابراهیم زاده که سابقه سرمربیگری در ذوب آهن، مربیگری در تیم ملی و… را در کارنامه دارد، تماس بگیریم و با این مربی سرشانس فوتبال ایران گپ ویژه‌ای داشته باشیم.
ماحصل گفت‌و‌گوی سرمربی سابق ذوب آهن اصفهان با خبرنگار ورزشی خبرگزاری برنا را می‌توانید در زیر بخوانید:
در اولین روز‌های بازگشت دوباره به ایران سر تمرین ذوب آهن حضور پیدا کردید؛ در این مورد صحبت می‌کنید؟
من معمولا سالی یکبار به ایران می‌آیم و اگر فرصت باشد حتما سر تمرین ذوب آهن حضور پیدا می‌کنم که این بار این اتفاق رسانه‌ای شد. چند روز پیش در مراسمی با قاسم حدادی فر ملاقات کردم. حدادی فر از من خواست به تمرین ذوب آهن بروم که با کمال میل پذیرفتم.
حضور در تمرین ذوب آهن قطعا برای شما خاطره سازی جالبی داشت؟
صددرصد. حضور در ورزشگاه ملت (محل تمرین ذوب آهن) مرا به سال‌ها قبل برد، جایی که به عنوان سرمربی در این تیم در این ورزشگاه خاطرات زیادی را داشتم و برایم نوستالژی خوبی بود.
هنوز به فولادشهر نرفته‌اید؛ قطعا این ورزشگاه هم برای تان خاطره‌ساز است؟
نه، هنوز فرصت نشده به فولادشهر بروم. برای من که سال‌ها در اصفهان زندگی و مربیگری کرده‌ام گوشه گوشه این شهر برایم خاطره ساز است.
حضور شاگرد شما (قاسم حدادی فر) به عنوان سرمربی ذوب آهن چه حس و حالی دارد؟
وقتی مربی می‌بیند شاگردش به شرایطی رسیده به جمع مربیان پیوسته است واقعا برایش لذت بخش است و این مساله شامل حال من هم می‌شود. معلم‌ها وقتی ببینند شاگردان شان به جایگاه بالایی رسیده قطعا خوشحال می‌شوند. باعث افتخار من است وقتی می‌بینم شاگردانم تبدیل به مربیان خوبی شده‌اند.
و سهم شما از این شاگردان دیروز و مربیان امروز زیاد است.
خدا را شکر بله. قاسم حدادی فر، محرم نویدکیا، حسن اشجاری، مجتبی حسینی، رحمان رضایی، آندو تیموریان، جواد نکونام و… مربیانی هستند که در تیم‌های مختلف شاگردم بوده‌اند و حالا خودشان مربی شده‌اند.
کار و عملکرد کدام یک از این شاگردان تان را بیشتر می‌پسندید، به قول معروف کدام یک از این مربیان شاگرد اول شدند؟
کار مربیگری فلسفه خاص خودش را دارد و به نظرم باید کار و عملکرد مربیان از دو جنبه اجتماعی و فنی مورد بررسی قرار بگیرد. مربیانی مانند قاسم حدادی فر، محرم نویدکیا و… به لحاظ اجتماعی شرایط شان کاملا مشخص است. از نظر فنی و فوتبالی هم هر کدام در جایگاه خود توانسته‌اند وضعیت خوبی را داشته باشند و با توجه به زحماتی که کشیده‌اند ثمره اش را دیده‌اند. به هرحال در عرصه مربیگری تجربه اندوزی و تلاش حرف اول و آخر را می‌زند و پیروزی‌ها و شکست‌ها می‌تواند به مربیان جوان کمک کند تا برای سال‌های بعد تجربیات خوبی را کسب کرده و از این تجربیات بهره ببرند.
در این سال‌ها فعالیت مربیگری را رسما کنار گذاشته‌اید؟
نه. در خارج از ایران فعالیت فوتبالی دارم ولی مربیگری مستقیم را کنار گذاشته‌ام. من در حال حاضر مربی هستم که مربیان دیگر را کوچ می‌کنم؛ یعنی به مربیانی که به کمک نیاز دارند تجربیاتم را منتقل می‌کنم ولی مربیگری مستقیم تیمی را برعهده ندارم.
نام منصور ابراهیم زاده در فوتبال ایران به ویژه در ذوب آهن با فینالیست شدن این تیم در جام باشگاه‌های آسیا عجیبن شده، مساله‌ای جز پرسپولیس در چند سال قبل، تیم‌های دیگر باشگاهی مان تکرار نکرده‌اند. علت را در چه می‌بینید؟
در حال حاضر کشور‌هایی مانند عربستان، امارات، قطر، ازبکستان و… در آسیا در زمینه باشگاهی حسابی سرمایه گذاری کرده‌اند و فوتبال در عرصه باشگاهی در این کشور‌ها تبدیل به بیزینس و تجارت شده است. به عنوان مثال النصر عربستان وقتی اقدام به خرید کریستیانو رونالدو کرد که از راه فروش پیراهن این بازیکن درآمدزایی هنگفتی داشت، مساله‌ای که در زمینه باشگاهی در ایران رخ نداده است. در تمام دنیا بیشترین منبع درآمد باشگاه‌ها از پخش تلویزیونی تامین می‌شود ولی ما از این منبع درآمدی بهره‌ای نداریم. در زمینه قوانین هم شرایط ما با باشگاه‌های آسیایی متفاوت است. به عنوان مثال استفاده از تنها سه بازیکن خارجی که در فوتبال ما اعمال می‌شود در کشور‌های دیگر اتفاق نمی‌افتد. امیدوارم برای باشگاه‌های ایران زمینه‌های لازم فراهم شود که بتوانند با کشور‌های پیشرفته آسیا در زمینه باشگاهی رقابت کنیم.
وضعیت ذوب آهن در سال‌های اخیر چندان خوب نبوده. در مورد این مساله چه توضیحی دارید؟
زمان حضور ما در این باشگاه تیم پشتیبانی از جمله مدیریت باشگاه و مدیریت کارخانه بسیار مهم بود ولی حالا باید این سوال پاسخ داده شود که آیا این حمایت وجود دارد؟ سوال این است که آیا حمایت مادی و معنوی لازم از این تیم صورت می‌گیرد؟ آیا دلیل جذب مربی مانند قاسم حدادی فر این است که صرفا هزینه کمتری شود یا باور داشتند فردی مثل قاسم حدادی فر که بازیکن این تیم بوده و اگر باور داشتند این مربی می‌تواند تاثیرات مثبتی را در این تیم و این باشگاه داشته باشند، باید از او حمایت کنند، حتی در مصاحبه‌های شان. مدیران باشگاه و کارخانه باید در نظر داشته باشند هر چقدر به تیم اهمیت بیشتری بدهند به موفقیت تیم کمک بیشتری خواهند کرد.قاسم حدادی فر سرمایه ذوب آهن است و باید این سرمایه ها را حفظ کنیم.
نوبتی هم باشد نوبت تیم ملی است. شما در دوره‌ای در کنار امیر قلعه نویی در کادرفنی تیم ملی حضور داشتید. شرایط تیم ملی در وضعیت فعلی را چطور ارزیابی می‌کنید؟
با توجه به نمایش تیم ملی در بازی‌های اخیر و همین طور رقابت‌های کافا به اعتقاد من، تیم ما به گونه‌ای که همه برای حضور در جام جهانی از این تیم انتظار دارند، نشان نداده است. به هرحال عوامل مختلفی در شرایط این روز‌های تیم ملی دخیل است که مهم‌ترین مساله، مساله زمان است. فاصله بین دو جام جهانی چهار سال است ولی در حال حاضر دو سال و نیم است که هدایت تیم ملی برعهده امیر قلعه نویی قرار گرفته است. یعنی حدود دو سال زمان را از دست دادیم. بهتر این بود بعد از جام جهانی و پس از جدایی کارلوس کی‌روش، بلافاصله تغییرات ایجاد می‌شد و قلعه نویی از همان زمان برنامه‌هایش را برای جام جهانی پیش روی آغاز می‌کرد. در صورتی که زمان چهارساله در اختیار قلعه نویی قرار می‌گرفت به طور حتم تغییر نسل برای جام جهانی زودتر و به موقع‌تر صورت می‌گرفت، حتی اگر ما جام ملت‌ها را از دست می‌دادیم، می‌توانستیم برای جام جهانی شرایط بهتری را برای تیم ملی داشته باشیم.
گفت‌و‌گو از سمیه قدیری
انتهای پیام/
|
مطالب پیشنهادی از سراسر وب |
