مسعود فراستی در یک اظهارنظر جنجالی درباره فیلم غریزه با بازی امین حیایی صحبت کرده که البته همزمان با انتقاد سیاوش اسدی، کارگردان این فیلم از عدم پخش غریزه در شهرستانهای کشور شده است. مسعود فراستی با انتقاد تند از بازی امین حیایی در این فیلم میگوید:
امین حیایی در این فیلم هیچی نیست.
همزمان با انتقاد تند مسعود فراستی، سیاوش اسدی، کارگردان فیلم غریزه، درباره عدم پخش این اثر در شهرستانها نیز مینویسد:

یک حقیقت را باید از نو فریاد زد: یکبار پیشتر، در همان سایهروشنهای پشتپرده، غریزه را قربانی کردید. فیلمی که میتوانست نمایندهی ایران برای اسکار باشد، بیدفاع و بیپشتوانه حذف شد؛ چنان شتابزده و ناجوانمردانه که حتی یک هفته فرصت نمایش ندادید تا امیدش نسوزد. (بانیانش نزدیکند) این دشمنی از کجا آغاز شد؟ ریشهی این کینه در چیست؟ از کدام زخمخوردهگی یا منفعتطلبی تغذیه میشود؟
ما بدهکار چه کسیایم؟ کدام باج را باید میپرداختیم؟ سهمِ کدام دستِ پنهان را باید کنار میگذاشتیم؟ یا در قبال چه چیزی «درصد» میپرداختیم؟ برای عبور از کدام در، باید سر خم میکردیم؟ مسئله چیست؟
از چه میهراسید؟
از اینکه یک فیلم سالم، مستقل و شریف ساخته شده؟
از اینکه برای چشم و شعور مخاطب حرمت قائل است؟
از اینکه نمیتوانید کیفیتش را تکرار کنید و حضورش آینهایست روبهرویتان؟ آینهای که ضعفها، معاملهها و ترسهای نهفتهتان را نشان میدهد؟
اگر جرم من این است که فیلم دمدستی نساختم، اگر گناه غریزه کیفیتش است، بفرمایید—راهحل چیست؟ باید عمداً فیلم بد بسازم تا آرام بگیرید؟ سطح را پایین بیاورم تا حسادتتان نخارد؟
و باز همان سؤالهای بیجواب:
اینهمه شهر، اینهمه سالن، و دریغ از یک پردهی روشن.
ما در شهرستانها ممنوع شدهایم
یا مردم را از دیدن فیلم محروم کردهاید؟ قزوین، ارومیه، همدان، سنندج، کاشان، زاهدان، بوشهر، ساری، رامسر، بروجرد، بیرجند، رفسنجان، سبزوار، ملایر، خوی، یزد، شاهرود، رشت، بهبهان، خرمآباد، اندیمشک و قم— این همه شهر، چطور قابل توضیح است که در همهی این شهرها غریزه حتی یک نمایش ندارد؟
۲۲ شهر خاموش. ۲۲ پردهی بسته
نزدیک هشتاد نفر از بهترینهای این سینما برای ساخت غریزه جانی گذاشتند، عمری گذاشتند، و حالا فیلمشان پشت درهای بسته نفس میکشد؟
این دیگر سهلانگاری نیست؛ این یک محاصرهی عامدانه است.
چه کسانی این قفل را بستهاند؟ کدام اراده، خاموشکردن این فیلم را دستور داده؟ کدام دستها مسیر نمایش را میبندند و با وقاحتی کامل از پاسخدادن طفره میروند؟
مسئول این وضع کیست؟ چه کسی قرار است بالاخره مقابل مردم بایستد و جواب بدهد؟
فعلاً اسم نمیبرم. اما اگر این بیشرمی ادامه پیدا کند، اگر این لجبازی پایان نگیرد، اگر این قفل فرو نیفتد، اگر این تحقیر جمع نشود، آنچه را میدانم، بیپرده و بیمعامله وبی هیچ ملاحظهای رو خواهم کرد.
|
مطالب پیشنهادی از سراسر وب |

