ورزش کشورمان در مسابقات جام همبستگی کشورهای اسلامی در برخی رشته‌ها مثل والیبال مردان و فوتسال خوب کار کرد و قهرمان شد، اما در برخی ورزش‌ها ما نتوانسته‌ایم شایسته عمل کنیم و کمتر از حد توانمان موقعیت به دست آوریم.
تعداد مدال‌های طلای ما یک‌ششم ترکیه است، ازبکستان بهتر از ما کار کرده، قزاقستان در یک قدمی ایران است و بحرین و عربستان فعلا نصف ما مدال گرفته‌اند.
برخی رفتارهای رسانه‌ها، مثلا گرفتن مدال برنز در بین ۵ تیم حاضر در این مسابقات یا مثلا کسب همین مدال برنز و تبریک‌گویی‌ها و شادباش‌ها به گونه‌ای است که انگار مدال طلای المپیک گرفته‌ایم.
البته تلاش ورزشکاران عزیز کشورمان به‌خصوص زنان ما قابل تحسین است، اما مثلا فریاد کردن و هزار شادباش گفتن برای وزنه‌بردار مردی که در یک‌ضرب اوت کرده و در دوضرب نقره گرفته و مدال مجموع هم ندارد، عجیب است.
آن ورزشکار مدال نقره دوضربش در جدول مجموع کمکی به ما نمی‌کند و تازه باید به خاطر اوت کردن در یک‌ضرب مورد سؤال هم قرار بگیرد، اما اینگونه برایش حماسه‌سرایی می‌شود. در همین وزن، گزارشگر رادیوی ایران وقتی نواب نصیرشلال در المپیک لندن مدال نقره مجموع را گرفت (بعدها این مدال تبدیل به طلا شد)، اینگونه فریادهای قهرمانانه سر نمی‌داد.
منبع:+
|
مطالب پیشنهادی از سراسر وب |
