۱۳:۱۵ – ۰۳ آذر ۱۴۰۴
رونویس– اگر در جریان ولایت، حضرت زهرا (س) سکوت می‌کرد، تشیع تمام بود، زیرا همه می‌گفتند اگر خبری بود و ولایت علی (ع) صحت داشت، پس چرا دختر پیغمبر سکوت کرد؟ پس یعنی حقانیت با علی نیست!
وجود مبارک حضرت فاطمه زهرا (س) از بدو تولد تا زمان شهادت، سرشار از دستاوردها و برکاتی است که جایگاه خلقت این بانوی گران‌قدر را به‌خوبی به تصویر می‌کشد؛ بانویی که فقط یک دختر، مادر و یک همسر نمونه نبودند و در برهه‌ای از زندگی، فراتر از تمام این نقش‌ها با حمایت همه‌جانبه از امیرالمؤمنین (ع) و حضوری فعال در این عرصه، نقشی حیاتی در دفاع از وصیت نبوی و تثبیت پایه‌های حکومت الهی ایفا کردند تا در حساس‌ترین شرایط ممکن بتوانند دین اسلام را از هر گزند و تحریفی نجات دهند که سرانجام نیز با شهادتشان، به این رسالت معنا و مفهوم عمیق‌تری بخشیدند.
زنان، پیش‌گامان ولایت‌مداری در تاریخ اسلام
از آغاز پیدایش اسلام، زنان همواره جایگاه ویژه‌ای در مباحث سیاسی و اجتماعی داشتند و در پیشرفت و گسترش اسلام بسیار مؤثر عمل کردند که همه این‌ها به پشتوانه ارزش و کرامتی بود که پیامبر اکرم (ص) و اهل‌بیت برای آن‌ها قائل شدند تا با آزادی مشروع زنان نشان دهند که زن بودن نه‌تنها به معنای انزوا و محدودیت نیست، بلکه می‌تواند فرصتی برای تبیین ارزش‌های الهی باشد. حضرت خدیجه کبری (س) به‌عنوان همسر پیامبر اکرم (ص) و اولین بانوی مسلمان، با حمایت‌های بی‌دریغ مالی و معنوی خود از رسول خدا به‌نوعی آغازگر این اتفاق بودند و بعد از ایشان نیز زنان خاندان اهل‌بیت با حضوری جسورانه در برهه‌های مختلف، از زن مسلمان چهره‌ای مقتدر، جسور و اثرگذار به‌جای گذاشتند.
حضرت فاطمه (س) در حمایت از ولایت، حضرت زینب (س) و حضرت سکینه (س) با آن خطبه‌های افشاگرایانه در دفاع از شهدای کربلا، حضرت معصومه (س) به‌عنوان ادامه‌دهنده راه عمه خود در حمایت از ظلم وارد بر امام رضا (ع)، اقدامات تبیین گرایانه‌ای انجام دادند که همه‌وهمه نشان از اثرگذاری بانوان مسلمان دارد. بانوانی که نامشان برای همیشه در تاریخ ماندگار شد که در رأس همه آن‌ها نام فاطمه زهرا (س) می‌درخشد و امروز پس از هزار و اندی سال این بانوی گران‌قدر به‌عنوان نماد کامل شجاعت، ایستادگی و دفاع از حق شناخته شده و حتی از ایشان به‌عنوان سرمشق زنان آزادی‌خواه جهان یاد می‌شود.
اگر حضرت زهرا (س) نبود، تشیع تمام می‌شد
مگر حضرت زهرا (س) در دفاع از ولایت امیرالمومنین (ع) چه کرد که در این زمینه نیز از ایشان به عنوان سرآمد تمام زنان مسلمان یاد می‌شود؟ درواقع حضرت زهرا بانویی بود که نه صرفا به عنوان همسر حضرت علی (ع) بلکه به عنوان دختر پیامبر و حامی ولایت و امامت امیرالمومنین تمام قد ایستاد و شیوه‌های مختلفی به کار بست تا نشان دهد که حق کجاست و دختر پیامبر چگونه از حق حمایت می‌کند، زیرا ایشان ولایت امیرالمومنین را نه یک مسئله حکومتی صرف، بلکه ستون و خیمه اصلی دین می‌دانستند و نمی‌خواستند با نادیده گرفتن این اصل، تمامی ارکان دین دچار خدشه شود، بنابراین دفاع از علی (ع) را وظیفه‌ای الهی می‌دانستند.
حجت‌الاسلام رفیعی خطیب و کارشناس مذهبی در این باره توضیح می‌دهد: «حضرت زهرا (س) وقتی احساس می‌کند باید از ولی و امام خود و جریان غدیر دفاع کند، وارد عمل می‌شود، چون می‌بیند درحالی‌که پیغمبر زحمت بسیاری کشیده تا ولایت و امامت علی (ع) را نهادینه کند، جامعه به‌سادگی آن را فراموش کرده است. در واقع اگر در این جریان حضرت زهرا (س) سکوت می‌کرد، تشیع تمام بود، زیرا همه می‌گفتند اگر خبری بود و ولایت علی (ع) صحت داشت، پس چرا دختر پیغمبر سکوت کرد؟ پس یعنی حقانیت با علی نیست!» او ادامه می‌دهد: «حضرت فاطمه در این جریان، رسالت بسیار مهمی داشت که فقط از دختر پیامبر برمی‌آمد و کار سلمان و مقداد و اباذر نبود.
چه بسا که امروز تاریخ می‌داند که حضرت زهرا (س) حتی لحظه‌ای حاضر نشد جریان سقیفه را بپذیرد و به هر قیمتی بود، محکم ایستاد تا ولایت علی (ع) زیر سؤال نرود. از گریه و تحریم و خطبه‌هایشان گرفته تا مخفی بودن قبرشان که همه مهر تأییدی بر عدم حقانیت و ظلم خلفای وقت است. ایشان بانویی بود که از مرد نابینا دوری می‌کرد اما در دفاع از حقانیت علی، چهل شب در خانه مهاجر و انصار رفت تا به مردها بگوید که باید از علی دفاع کنید. در مسجد خطبه خواند و حتی در بستر بیماری و در هنگام ملاقات زنان به آن‌ها گفت به حال من کاری نداشته باشید و بروید از مردانتان بپرسید که چرا علی را تنها گذاشتند؟»
فاطمه قهرمان است
در واقع حضرت فاطمه (س) بانویی تمام‌عیار بودند که حتی در بحرانی‌ترین شرایط زندگی، همه مسائل را به بهترین نحو ممکن مدیریت می‌کردند. هم به‌عنوان دختری برای پیغمبر، هم همسری برای امیرالمؤمنین، هم مادری برای فرزندان و هم یاوری برای همه مردم می‌درخشیدند و حتی در حمایت از ولایت نیز سنگ تمام می‌گذاشتند، طوری که هرچه از شأن و منزلت ایشان گفته شود، باز هم حق مطلب ادا نخواهد شد. در واقع ایشان از چنان جایگاهی برخوردارند که همه ائمه در وصف ایشان روایاتی دارند و حتی حضرت ولی‌عصر (عج) می‌فرمایند: «همانا دختر رسول خدا برای من الگویی شایسته است.»
در همین راستا، حجت‌الاسلام رفیعی، شخصیت حضرت زهرا (س) را از ۵ منبع قرآن، پیامبر، ائمه معصومین، نویسندگان غیرمسلمان و غیرشیعه و همچنین رفتار خود ایشان قابل‌توصیف می‌داند. او علاوه بر رفتار خود حضرت زهرا (س) که کاملاً سنجیده و دارای جامعیت است به ۴ مورد دیگر اشاره کرده و می‌گوید: «چندین آیه قرآن اشاره به حضرت دارد که یکی از آن‌ها سوره «هل اتی است»؛ شیعه و سنتی نوشته‌اند که حداقل ۱۸ آیه در مورد ایشان و انفاقی است که ۳ شب به مسکین و یتیم و اسیر کردند. اصلاً همین سوره که حضرت و خانواده‌اش را ابرار یعنی نیکان خوانده‌اند، در معرفی شخصیت ایشان کافی است اما بااین‌حال شأن حضرت از منظر پدرشان نیز بسیار قابل‌توجه است.
امیرالمؤمنین (ع) می‌فرماید که یک روز وارد خانه شدم و دیدم پیغمبر، فاطمه، حسن و حسین نشسته‌اند و پیغمبر به فرزندان می‌فرماید شما برای اسلام دو کفه ترازو هستید اما شاهین این ترازو مادرتان حضرت زهراست و ترازو کاربرد ندارد مگر با این شاهین!»
این کارشناس مذهبی اضافه می‌کند: «از همه ائمه برای حضرت زهرا روایت نوشته‌ام اما همین‌قدر بگویم که امام جواد به فردی که نزدشان رفت و گفت در سفر مکه برای مادرتان حج انجام دادم، فرمودند: این طواف را زیاد انجام بده و این برترین عملی است که در پرونده تو نوشته می‌شود!»
او ادامه می‌دهد: «مورد دیگر برای شناخت شخصیت این بانوی گران‌قدر، کتاب‌هایی است که نویسندگان بزرگ در مورد ایشان نوشته‌اند. مثلاً سلیمان کتانی ادیب و دانشمند مسیحی می‌نویسد: در بین ما قهرمانی به‌زور بازوست اما قهرمانی نه به‌زور و بازو بلکه به درک و فهم و نترسیدن است و از نظر من قهرمان فاطمه زهراست که یک‌تنه در برابر جریان مخالف ولایت ایستاد و تا آخر از آن دفاع کرد.»
مخفی ماندن محل دفن حضرت زهرا (س) در مسیر ولایت
تا آخرین‌نفس ایستادند و حتی در همین راه به شهادت رسیدند و در واپسین ساعات عمرشان از حضرت علی (ع) خواستند تا ایشان را به‌صورت مخفیانه به خاک بسپارند. گرچه غالباً جلوگیری از هتک حرمت به حرم و پیکر مبارک حضرت فاطمه (س) به‌عنوان مخفی بودن محل دفن ایشان عنوان می‌شود اما طبق روایات موجود دلیل محکم‌تری برای این موضوع وجود دارد و آن نیز تحریم و تحقیر دشمنان و همچنین رساندن پیام مظلومیت و حقانیت ایشان و امیرالمؤمنین (ع) به جهانیان است.
در روایتی آمده که علی بن ابوحمزه از امام صادق (ع) پرسید: چرا فاطمه (س) را شبانه دفن کردند نه روز؟ حضرت فرمودند: فاطمه (س) وصیت کرده بود تا در شب او را دفن کنند تا ابوبکر و عمر بر جنازه ایشان نماز نخوانند.» الصدوق، علل‌الشرائع). در این باره علامه مرتضی عاملی نیز در رنج‌های زهرا (س) می‌نویسد: «حضرت زهرا (س) با وصیت خود، افکار خفته مردم شهر مدینه را بیدار می‌ساختند و توجه افکار عمومی را نسبت به ضایع کردن حق خودشان جلب می‌نمودند.»
منبع: فارس
|
مطالب پیشنهادی از سراسر وب |
