واکنش امام به فرمانده‌ای که اسرای دشمن را نکشت

باشگاه خبرنگاران جوان – در حالی‌ که در جزایر شمالی و جنوبی، نیروها به اهدافشان رسیده بودند، به‌ دلیل گره خوردن کار در طلاییه، به همه آنها دستور عقب‌نشینی به جزایر داده شده بود.  با این وضع، بخشی از یگان‌های سپاه مثل لشکر ۵ نصر که در آن سمت پیش رفته بودند، نمی‌توانستند آنجا بمانند! آنها که مأموریت داشتند با مسدود کردن جاده العماره ـ بصره، جناح شمال عملیات را تأمین کنند و مانع ورود دشمن از آن محور شوند، خوب پیش رفته بودند.

آنجا «مرتضی قربانی» فرمانده دلاور لشکر ۵ نصر، با اینکه اتوبان را گرفته بود، دستور عقب‌نشینی دریافت کرد، چون هیچ پشتیبانی در جناحش نداشت! او اسرای زیادی گرفته بود که دستور کشتن همه آنها را به او دادند تا سریع منطقه را ترک کند اما مرتضی راضی به این کار نشد. بین خود و خدایش تصمیم گرفت آنها را زنده بگذارد. برایشان چند کلمه صحبت کرد که توسط مترجمی به سربازان عراقی تفهیم شد. بعد با دو قایق که لب هور داشت، با آخرین نیروهایش آنجا را ترک کرد!

محمد آقایی از فرماندهان توپخانه سپاه مستقر در جزیره مجنون می‌گوید: ما شنیدیم که مرتضی چنین کاری کرده و از کشتن تعداد زیادی از اسرای عراقی سر باز زده است. حتی هنگام بازگشت، موتور قایقش روشن نشده بود و در این مدت، گروهی از یگان‌های دشمن به آنها نزدیک شده بودند که همان اسرا مانع شده بودند تا آسیبی به قایق فرمانده ایرانی نرسد. در قرارگاه، نظرات مختلفی در رد و تأیید کار مرتضی قربانی مطرح بود. 

یک سال بعد که با فرماندهان، قبل از انجام عملیات بدر به دست‌بوسی امام رفتیم، من دیدم که وقتی مرتضی خدمت امام رسید، [شهید] محلاتی گفت: «ایشان همان آقامرتضی قربانی‌ است که در خیبر، اسرای دشمن را زنده نگه داشت!» امام لبخندی زدند، گویی گل از گلش شکفت. دست مرتضی را بیش از سایرین در میان دو دستشان نگه داشتند و معلوم بود که از کار ایشان رضایت دارند. این نحوه رفتار با اسرا در شرایط سخت جنگ، فقط با اخلاق اسلام و قرآن توجیه‌پذیر بود.

منبع: کانال تلگرامی آب و آتش