۰۹:۴۳ – ۲۳ آذر ۱۴۰۴
باشگاه خبرنگاران جوان – در دنیای امروز، بهویژه در جوامع شهری، انسانها بخش عمدهای از زمان خود را در فضاهای بسته میگذرانند. همین موضوع باعث شده طراحی داخلی از یک انتخاب زیباییشناسانه فراتر رود و به عاملی تعیینکننده در سلامت روان تبدیل شود.
محیطی که در آن زندگی میکنیم، تأثیری عمیق و مستقیم بر سلامت روان و احساسات ما دارد. پژوهشهای جدید در حوزه روانشناسی محیطی و علوم طراحی نشان میدهد خانه میتواند یا منبعی از استرس باشد یا به «پناهگاه روانی» تبدیل شود؛ فضایی که به تنظیم هیجانات، بازیابی ذهنی و افزایش کیفیت زندگی کمک میکند.
پشتوانه علمی خانههای آرام
روانشناسان محیطی سالهاست رابطه میان فضا و واکنشهای روانی–جسمی انسان را مطالعه میکنند. نتایج این پژوهشها نشان میدهد خانههای شلوغ، بینظم و پر از محرکهای بصری با افزایش هورمون استرس (کورتیزول) و احساس اضطراب در ارتباط هستند. در مقابل، فضاهای منظم، آرام و از نظر بصری ساده با کاهش استرس و بهبود خلقوخو همراهاند.
طراحی بیوفیلیک؛ بازگرداندن طبیعت به فضای زندگی
تحقیقات علمی معتبر بر تأثیر ترمیمکننده طراحی بیوفیلیک تأکید دارند؛ رویکردی که ارتباط انسان با طبیعت را حتی در فضای داخلی حفظ میکند.
در یک مطالعه کنترلشده روی پرستاران شاغل در محیطهای پرتنش، فضاهایی که دارای عناصر طبیعی مانند گیاهان بودند، خستگی ذهنی کمتری ایجاد کردند و احساس آرامش و بازیابی روانی بیشتری به همراه داشتند.
وقتی طراحی داخلی نقش درمانگر پیدا میکند
ساختن یک پناهگاه روانی صرفاً پیروی از ترندهای دکوراسیون نیست، بلکه طراحی آگاهانه برای تعادل حسی و آسایش ذهنی است.
ارتباط با طبیعت و متریالهای زنده
وجود گیاهان، چوب، نور طبیعی و بافتهای الهامگرفته از طبیعت میتواند واکنشهای استرسی بدن را کاهش دهد و احساس آرامش ایجاد کند. حتی تماس کوتاهمدت با این عناصر، اثرات قابل اندازهگیری بر سیستم عصبی دارد.
نظم و آرامش بصری؛ کاهش بار شناختی مغز
فضاهای خلوت و سازمانیافته، بار شناختی مغز را کاهش میدهند. زمانی که ذهن درگیر پردازش آشفتگی بصری نیست، سریعتر وارد حالت آرام و ترمیمی میشود.
طراحی حسی فضا؛ گفتوگوی مستقیم با احساسات
نورپردازی متعادل، بافتهای نرم، صدای کنترلشده و رایحههای ملایم، همگی در تنظیم هیجانات نقش دارند. طراحی حسی میتواند خانه را از یک محیط خنثی به فضایی حمایتکننده از سلامت روان تبدیل کند.
خانه بهعنوان تنظیمکننده هیجانی
پژوهشهای جدید نشان میدهد خانه میتواند مانند یک تنظیمکننده بیرونی هیجان عمل کند؛ مشابه نقشی که روابط امن انسانی ایفا میکنند. تعادل میان بازبودن فضا و ایجاد حس پناه، با الگوهای تکاملی مغز انسان هماهنگ است و احساس امنیت را تقویت میکند.
از دکوراسیون تا خودمراقبتی ذهنی
این رویکرد، پیوندی میان معماری، روانشناسی و زندگی روزمره ایجاد میکند و نشان میدهد نظم بصری، ارتباط با طبیعت و تعادل حسی میتوانند نهتنها آرامش موقت، بلکه تابآوری روانی بلندمدت را افزایش دهند. در جهانی مملو از فشار روانی، خانهای آگاهانه طراحیشده یکی از در دسترسترین و مؤثرترین شکلهای مراقبت از خود است.
منبع: همشهری آنلاین
|
مطالب پیشنهادی از سراسر وب |
