خط خوردن نام رامین رضاییان از فهرست سفر استقلال به بحرین برای دیدار با المحرق به دلایل انضباطی، اتفاقی به نظر میرسد که برای این بازیکن، تکراری نیست. ستارهای که از نظر فنی همواره در بالاترین سطح بوده، حالا با برچسب «بیانضباطی» از سوی کادر فنی استقلال به حاشیه رانده شده است.
رضاییان که پیش از این دو بار به دلایل انضباطی از پرسپولیس کنار گذاشته شده بود، حالا در استقلال هم همان مسیر را تجربه میکند. کادر فنی آبیپوشان به این نتیجه رسیده است که حضور او، با وجود تمام تواناییهای هجومی، به انسجام تیمی ضربه میزند. نکته تلخ ماجرا اینجاست که کسی در کیفیت رامین تردید ندارد؛ او گلزنترین بازیکن فصل گذشته استقلال بوده و حتی در ۳۵ سالگی هم چشم امیر قلعهنویی را برای حضور در تیم ملی میگیرد، اما گویی «رفتار حرفهای» حلقه مفقوده زنجیره موفقیتهای اوست.
فراتر از گلزنی در جام جهانی؛ میراثی که در خطر است
برای فوتبالیستی که سابقه گلزنی در جام جهانی برابر ولز را دارد و به تمام افتخارات فنی رسیده، یک قله فتحنشده باقی مانده است: ماندگاری در قلب هواداران. تاریخ فوتبال ایران پر است از ستارههایی که با پایان دوران بازی، آرامآرام به تالار فراموشی سپرده شدند. رامین رضاییان در وضعیتی خطرناک قرار دارد؛ او در حال تبدیل شدن به چهرهای است که نه سرخها او را از آنِ خود میدانند و نه آبیها برایش جایگاهی در تاریخ باشگاهشان قائل خواهند بود.
اگر رامین رضاییان در دو مقطع حضورش در پرسپولیس، افسار رفتار و اخلاق خود را در دست میگرفت، امروز به جای تجربه تلخ کنار گذاشته شدن از استقلال، در قامت کاپیتان پرسپولیس ایستاده بود. او میتوانست مرد اول تیمی باشد که در سالهای اخیر جامها را یکی پس از دیگری بالای سر برده است، اما رفتارهای فراورزشی، او را از یک «لیدر تاریخی» به یک «مسافر همیشگی» تبدیل کرد.
حالا سوال اصلی اینجاست: آیا رامین میتواند پیش از سوت پایان دوران فوتبالش، تصویر خود را در ذهن هواداران بازسازی کند، یا به عنوان ستارهای که در هیچ خانهای ریشه ندواند، از یادها خواهد رفت؟
منبع+
|
مطالب پیشنهادی از سراسر وب |
