هفتههای روز گذشته برای رامین رضاییان، یکی از پرحاشیهترین مقاطع دوران حضورش در استقلال بود. از ناراحتی علنی بابت نیمکتنشینی و اخراج از تمرین گرفته تا خط خوردن از لیست سفر به بحرین و حتی حذف نام استقلال از بیوی اینستاگرام؛ مجموعهای از اتفاقات که خیلی زود از یک تصمیم فنی فراتر رفت و به یک چالش جدی انضباطی تبدیل شد.
در نقطه مقابل، ریکاردو ساپینتو با تصمیماتی قاطع و بدون عقبنشینی، نشان داد این ماجرا فقط درباره یک بازیکن نیست؛ بلکه آزمونی برای مدیریت رختکن و حفظ اقتدار نیمکت استقلال است.
با فاصله گرفتن از هیجان روزهای ابتدایی این تنشها، حالا میشود ماجرای رامین رضاییان و تصمیمات ریکاردو ساپینتو را دقیقتر دید؛ نه بهعنوان یک حاشیه مقطعی، بلکه بهعنوان یک نقطه عطف در مدیریت استقلال. ریکاردو ساپینتو بهخوبی فهمیده اگر امروز مقابل بازیکنسالاری نایستد، فردا پایههای صندلی خودش دچار زلزله خواهد شد. کنار گذاشتن همزمان رامین رضاییان و ابوالفضل جلالی پیش از دیدار استقلال مقابل المحرق، بیش از آنکه یک تصمیم فنی ساده باشد، یک پیام واضح داشت: در تیم ساپینتو، حتی بازیکن بزرگ و باتجربه هم حق ندارد بالاتر از سرمربی بایستد.
اهمیت این تصمیم زمانی بیشتر میشود که به شرایط مسابقه با المحرق نگاه کنیم. استقلال اگر این بازی را نمیبرد، عملاً از صعود بازمیماند و فشارها مستقیماً روی نیمکت ساپینتو آوار میشد. با این حال، سرمربی پرتغالی حاضر نشد برای حفظ نتیجه یا آرامکردن فضا، از اصولش عقبنشینی کند. او ریسک کرد؛ ریسکی که اگر جواب نمیداد، میتوانست به قیمت موقعیت خودش تمام شود، اما دقیقاً همین ایستادگی، وزن تصمیم او را بالا برد.
این اولینبار نیست که ساپینتو چنین مسیری را انتخاب میکند. کنار گذاشتن عارف آقاسی در مقطعی از فصل و برخوردهای انضباطی قبلی با خودِ رضاییان نشان داده نظم و انضباط برای او یک شعار نیست. ساپینتو بهخوبی میداند در تیمی مثل استقلال، اگر مربی عقبنشینی کند، رختکن خیلی زود از کنترل خارج میشود و آنوقت دیگر نه تاکتیک جواب میدهد و نه انگیزه.
در سوی دیگر ماجرا، رامین رضاییان ایستاده؛ بازیکنی که کیفیت فنیاش محل تردید نیست. گلزنترین بازیکن فصل گذشته استقلال، مدافعی با توان هجومی بالا که حتی در ۳۵ سالگی هم میتواند نظر امیر قلعهنویی را برای تیم ملی جلب کند. اما مسئله دقیقاً همینجاست؛ رضاییان پیش از این هم دو بار به دلایل انضباطی از پرسپولیس، و یک بار هم به علت مشابه از تیم ملی کنار گذاشته شده و حالا در استقلال، همان مسیر را دوباره طی میکند. گویی «رفتار حرفهای» همان حلقه مفقودهای است که اجازه نمیدهد تواناییهای فنیاش به یک مسیر باثبات و بلندمدت ختم شود.
پیام کادر فنی استقلال و ریکاردو روشن است: انسجام تیمی، حتی از ستاره بودن هم مهمتر است. شاید رامین هنوز بتواند در زمین تأثیرگذار باشد، اما اگر حضورش به ساختار تیم لطمه بزند، استقلال ترجیح میدهد بدون او جلو برود. تصمیمی سخت، پرریسک و حتی پرهزینه؛ اما نشان میدهد ریکاردو ساپینتو برای حفظ اقتدارش، حاضر است با هر اسمی، حتی اگر کاپیتان یا ستاره تیم باشد، مقابله کند.
منبع:+
|
مطالب پیشنهادی از سراسر وب |
