درست است که ناکامی کامران قاسم پور در مسابقات همبستگی کشورهای اسلامی قابل توجیه است و او به علت خستگی بنا به اظهار نظر دبیر، ایثار کرد و در این مسابقات شرکت کرد، اما به‌واقع اگر حسن یزدانی در شرایط مشابه در میدان حضور پیدا می‌کرد، قطعا عملکردی موفق می‌داشت.

حتی خود علیرضا دبیر هم می‌داند که روی طلای قطعی کامران حساب می‌کرده است. مگر حسن یزدانی به فاصله مدت‌زمانی کوتاه بعد از مسابقات جهانی در مسابقات بازی‌های آسیایی شرکت نکرد و طلا نگرفت؟ با همین رحمان عموزاد و آذرپیرا و امیرحسین زارع و یونس امامی در مسابقات جهانی شرکت نکرده بودند؟ مگر یونس امامی و رحمان عموزاد وزن کم نمی‌کنند؟ پس چرا آنها با قدرت طلا گرفتند؟

می‌خواهیم بگوییم که کامران عزیز و دوست‌داشتنی است، برای کشورمان تا امروز ۲ طلا و یک برنز جهانی گرفته است و جزو بهترین‌هاست، اما همه، حسن یزدانی نمی‌شوند.

یادتان هست چقدر از حسن یزدانی انتقاد شد که چرا به تیلور می‌بازد؟ همه گفتند کامران را از ۹۲ به ۸۶ برگردانیم تا در مسابقات جهانی مدال طلا بگیرد، اما ۲ بار در مسابقات جهانی شرکت کرد و یک بار پنجم شد و یک بار برنز گرفت و در بازی‌های کشورهای اسلامی هم اصلا به فینال نرسید.

اگر حسن یزدانی می‌باخت، فقط به تیلور می‌باخت، اما کامران در همین مدت‌زمان کوتاه یک‌ساله به ۴ نفر باخته است. کامران عزیز و دوست‌داشتنی است، اما حسن یزدانی در تمام ۱۰ سالی که در مسابقات جهانی و المپیک شرکت کرده بود، همواره طلا یا نقره گرفته و تنها یک بار برنز گرفته بود. از این به بعد هم حسن یزدانی که ظاهرا قرار است به وزن ۹۷ برود را باید مجاب کنیم وزن کم کند و مثل همیشه برای ما در ۸۶ روی تشک برود و همواره مدال بگیرد، طلا یا نقره. اگر یزدانی فقط به تیلور می‌باخت و تنها یک بار به علت مصدومیت شدید به یک بلغار باخت، اما دیگر به‌جز آن هیچ‌وقت بازنده نشده بود.