دکتر مرتضی امیرپور معتقد است رژیم صهیونیستی به دنبال بهره گیری از ابزار رسانه برای توجیه اقدام نظامی مجدد خود در لبنان است .
در روزهای اخیر رژیم صهیونیستی با طرح اتهاماتی علیه دولت لبنان، مبنی بر ناتوانی ارتش در مهار فعالیت‌های حزب‌الله یا همکاری غیرمستقیم در بازسازی توان دفاعی آن کوشیده است زمینه‌ای تبلیغاتی برای مشروعیت‌بخشی به یک حمله نظامی تازه علیه لبنان فراهم کند. این رویکرد نمونه‌ای آشکار از «شانتاژ خبری» و استفاده ابزاری از رسانه برای توجیه سیاست تهاجمی است . روشی که نه از منظر اخلاق حرفه‌ای رسانه پذیرفتنی است و نه در چارچوب حقوق بین‌الملل مشروعیت دارد.
زمینه‌سازی تبلیغاتی برای اقدام نظامی:
رژیم صهیونیستی در هفته‌های اخیر، با تکرار ادعاهای امنیتی، تلاش کرده است مسئولیت هرگونه تشدید تنش در مرزهای شمالی فلسطین اشغالی را متوجه دولت و ارتش لبنان سازد. تل‌آویو مدعی است که ارتش لبنان در مقابله با حزب‌الله تعلل می‌ورزد و اجازه می‌دهد این جنبش حضور نظامی خود را در شمال رود لیتانی و پیرامون بیروت گسترش دهد.
در همین راستا، منابع خبری از ارسال پیامی رسمی از سوی رژیم صهیونسیتی، از طریق ایالات متحده، به فرماندهی ارتش لبنان خبر داده‌اند. در این پیام آمده است: «شما در برابر حزب‌الله اقدام کافی انجام نمی‌دهید، به مناطق روستایی و املاک خصوصی ورود نمی‌کنید، و در صورت نبود بهبود محسوس در این روند، حملات گسترده‌تری سراسر لبنان را دربرخواهد گرفت.»
چنین موضع‌گیری‌هایی در واقع تلاشی برای ساختن توجیه رسانه‌ای و اخلاقی برای یک اقدام نظامی پیش‌دستانه است؛ اقدامی که در قاموس حقوق بین‌الملل و قواعد بنیادین منشور سازمان ملل هیچ جایگاهی ندارد.
فشار رسانه‌ای و افول مشروعیت اخلاقی:
از دیدگاه اخلاق رسانه‌ای، استفاده از تهدید، تحریف یا فشار روانی برای اقناع افکار عمومی، تجاوز به حریم حقیقت و نقض اصول حرفه‌ای روزنامه‌نگاری است. هنگامی که رسانه‌ها در خدمت سیاست‌های تهاجمی قرار گیرند، به‌جای ابزار آگاهی‌بخشی، به سلاحی برای تهدید و مشروعیت‌سازی جنگ بدل می‌شوند.
در چنین شرایطی، افکار عمومی جهانی، به‌ویژه در جوامع غربی، در معرض تصویری یک‌سویه از لبنان و حزب‌الله قرار می‌گیرند؛ تصویری که هدف آن آماده‌سازی ذهنی جامعه جهانی برای پذیرش تجاوز نظامی است، نه بازتاب واقعیت‌های میدانی.
چارچوب حقوقی و مسئولیت بین‌المللی:
بر اساس حقوق بین‌الملل، مشروعیت هرگونه استفاده از زور تنها در دو حالت قابل پذیرش است:
۱. دفاع مشروع طبق ماده ۵۱ منشور سازمان ملل متحد،
۲. مجوز رسمی شورای امنیت برای عملیات نظامی.
جز این دو، هیچ دولت یا رژیمی حق ندارد با توسل به تبلیغات رسانه‌ای، تهدیدهای امنیتی ادعایی یا فشار سیاسی، اقدام نظامی خود را توجیه کند. اقدام اسرائیل برای مشروعیت‌سازی حمله به لبنان از مسیر رسانه، نقض آشکار منشور ملل متحد و اصول بنیادین حاکم بر صلح و امنیت بین‌المللی به شمار می‌رود.
پیامدهای منطقه‌ای و رسانه‌ای:
تلاش برای استفاده ابزاری از رسانه، نه‌تنها مشروعیت اخلاقی رژیم صهیونیستی را تضعیف می‌کند، بلکه به بحران اعتماد در عرصه اطلاع‌رسانی بین‌المللی دامن می‌زند. در جهانی که شفافیت، راستی‌آزمایی و تنوع منابع خبری از پایه‌های اصلی شناخت درست پدیده‌های سیاسی است، چنین رفتارهایی تنها به گسترش بی‌اعتمادی، افزایش تنش و تهدید صلح منطقه‌ای می‌انجامد.
در نتیجه، آنچه امروز در فضای خبری پیرامون لبنان جریان دارد، صرفاً یک جنگ رسانه‌ای نیست، بلکه پیش‌درآمدی تبلیغاتی برای جنگی واقعی است؛ جنگی که اگر رخ دهد، هزینه انسانی و سیاسی آن نه‌تنها متوجه لبنان، بلکه بر دوش کل منطقه خواهد بود.
تیترکوتاه مدیا
سرمایه‌گذاری برای تولید؛ کدام سرمایه، کدام تولید؟
وبگردی
|
مطالب پیشنهادی از سراسر وب |
